2 mei 2016 – Waar de één bang is voor een spin, is de ander angstig voor zo’n beetje alles. Zo ook blogger en YouTuber Vera Camilla Lucker, zij vertelt open over haar angststoornis.

Vera is gediagnostiseerd met een gegeneraliseerde angststoornis. Mensen met een gegeneraliseerde angststoornis − ook wel piekerstoornis genoemd − zijn vrijwel voortdurend overbezorgd. Zij piekeren veel en voelen zich vaak zenuwachtig of gespannen en hebben een vage en onredelijke angst voor over allerlei gevaren die in de toekomst plaats kunnen vinden. Ze voelen zich bedreigd, ongemakkelijk, onrustig en hebben constant angstige voorgevoelens over dreigend onheil. Ze maken zich zorgen over allerlei dingen, terwijl er geen reden voor is. Zo tobben ze over hun studie, terwijl ze goede resultaten behalen. Over hun gezondheid, terwijl er niets aan de hand is. Het piekeren is voor hen een automatische reactie geworden op alledaagse problemen. Ze zijn bezorgd, angstig, nerveus en gespannen, vinden het moeilijk hun angst en gepieker te beheersen en maken zich zorgen over allerlei kleine, dagelijkse gebeurtenissen. De angst en bezorgdheid gaat samen met minstens drie van de volgende symptomen: rusteloosheid, vermoeidheid, moeite met concentreren, prikkelbaarheid, verhoogde spierspanning, slaapproblemen.

Ongeveer 350.000 Nederlanders, 2,5%, hebben een gegeneraliseerde angststoornis (= de prevalentie, het aantal gevallen per duizend of honderdduizend op een specifiek moment in de bevolking) In een groot Nederlands onderzoek onder volwassenen van 18-64 jaar bleek de lifetime-prevalentie (proportie van mensen in een populatie die ooit een gegeneraliseerde angststoornis hebben gehad) 2,3% (bij vrouwen 2,9%, bij mannen 1,6%). Klachten ontstaan gemiddeld rond de leeftijd van 20 jaar, maar kunnen ook eerder of later ontstaan.

Vera: „Wat ik begrepen heb is dat ik voor alles angst kan ontwikkelen, ik heb daar aanleg voor. Daardoor heb ik bijvoorbeeld bindingsangst, maar heb ik ook heel veel andere soorten angsten gehad.” Het was voor haar geen onbekende diagnose. „Het zit bij mij in de familie.”

De stoornis is er dus altijd al geweest, maar een aantal jaren terug had Vera er echt behoorlijk last van. „In die periode sliep ik bijna niet meer. Ik dacht bijvoorbeeld dat er inbrekers waren, of dat er brand uitbrak. Ik ging dan continu alles controleren.” Haar angsten negeren was op zo’n moment bijna niet mogelijk. „Het was dan heel moeilijk om te denken: Veer, er is geen brand. Ga lekker slapen. Ik hoorde dan iets of ik dacht bijvoorbeeld dat het gas nog aanstond. Ik heb het zelfs zo erg gehad dat ik de deur niet meer uitwilde en alleen maar in bed wilde liggen. Gelukkig ging dit gevoel ook snel weer weg.”

Bron: metronieuws.nl  / hulpgids.nl