10 november 2020 – Mensen die zorg zoeken voor psychische klachten wachten vaak onaanvaardbaar lang. Ook kunnen veel mensen straks niet meer zelf kiezen naar welke psycholoog zij gaan. Dit wordt meer en meer door verzekeraars bepaald. Psychologen die een eigen praktijk zijn gestart om meer tijd aan zorg op maat te kunnen besteden, worden gedwongen om contracten aan te gaan met verzekeraars. De strenge regels en controlezucht van verzekeraars leidt tot meer administratie en minder tijd voor zorg. Uiteindelijk zijn kwetsbare mensen met psychische klachten de dupe. Zij wachten langer op minder goed passende zorg.
Een voorbeeld
Je voelt je al langere tijd somber en je zoekt hulp. Je informeert bij de GGZ instelling. Daar zijn de wachtlijsten lang en je weet nooit van tevoren welke therapeut je krijgt. Dan vind je op internet een kleine psychologenpraktijk in de buurt. Wat je leest sluit helemaal aan bij wat je nodig hebt. Je belt voor een aanmelding en het gesprek voelt fijn, je hebt zin om aan de slag te gaan! Je informeert nog even bij je verzekeraar hoe het zit met de vergoeding. Die blijkt echter geen contract te hebben met deze psycholoog, waardoor je bijna de helft van de kosten zelf moet betalen. Het gaat waarschijnlijk om meer dan 1000 euro. Dit kun je niet betalen. Je besluit je toch aan te melden bij de GGZ instelling, waar je helaas nog een half jaar moet wachten.
Verzekeraars
Verzekeraars, met winstoogmerk, gaan steeds vaker (en meer) op de stoel van de behandelaar en de beroepsverenigingen zitten. Zij bepalen hoe lang een behandeling mag duren, welke vragenlijsten gebruikt moeten worden en hoeveel cliënten er behandeld mogen worden. Zij hebben inzage in de diagnose en kunnen voorschrijven wat wel en niet mag in de behandeling of hoe lang een behandeling mag duren. Privacy en maatwerk bestaan amper bij gecontracteerde zorg. Contracten zijn ‘eenwegverkeer’: de verzekeraar stelt eisen en voorwaarden en de behandelaar kan daar wel of niet mee instemmen. Er is geen onderhandelingsruimte. De vrije markt bestaat niet.
Recentelijk heeft restitutieverzekeraar ONVZ besloten vanaf 2021 een maximumbedrag te hanteren qua vergoeding voor de niet gecontracteerde zorg. Dit betekent feitelijk dat deze zorg onbereikbaar wordt voor veel mensen. Hiermee vervalt per direct de vrije keuze in de zorg (art. 13). Dit ondanks dat de overheid heeft aangegeven de vrije artsenkeuze voorlopig te willen handhaven.
Het aangaan van contracten geeft veel administratieve last en laat niet inhoudelijk geschoolde experts de spelregels van het GGZ vak bepalen. Zo tellen sommige contracten met verzekeraars meer dan 50 pagina’s.
Het is al lang bekend dat hulpverleners te veel tijd moeten besteden aan administratie. Contracten aangaan met verzekeraars verhoogt de administratieve last door de talloze regels waar hulpverleners aan moeten voldoen, waardoor er juist minder tijd overblijft voor inhoudelijk goede en doelmatige zorg. Contracteren maakt de zorg dus juist klant-onvriendelijker, duurder en logger. Dit terwijl we al lang weten dat zelf je behandelaar kunnen kiezen één van de belangrijkste factoren is om een behandeling te laten slagen. Je eigen behandelaar kiezen helpt om de behandeling kort en gefocust te houden, met zo weinig mogelijk administratieve rompslomp. Kortom: zorg zoals zorg bedoeld is, in plaats van een gedwongen zoektocht langs gecontracteerde instellingen met lange wachtlijsten.
Bron: persbericht
Dit bericht is 3590 keer gelezen.