20 juni 2021 – Vandaag is het Vaderdag. Een dag waarop veel vaders extra in het zonnetje worden gezet. Dat klinkt positief en dat is het ook, maar niet voor iedereen is deze dag vrolijk en fijn. Wat als je je vader bent verloren door zelfdoding of wat als je geen contact meer hebt met je vader? En hoe zit het met de vaders die zelf heel depressief zijn of zijn geweest? Speciaal voor Vaderdag publiceert 113 zelfmoordpreventie de komende dagen een reeks interviews met vaders, kinderen en nabestaanden. Vandaag het verhaal van Myrna die haar vader in 2009 verloor door zelfdoding.

Myrna is 33 jaar en moeder van een zoontje van 2 jaar oud. Samen met haar vriend woont ze als een jong gezin in Utrecht waar ze vorig jaar een huis hebben gekocht. Myrna werkt als psychiatrisch verpleegkundige in het ziekenhuis. Op haar werk heeft ze vaak te maken met cliënten die suïcidale gedachten hebben. Dat kan haar werk soms confronterend en zwaar maken. Inmiddels ziet ze haar eigen ervaring meer als een kracht, dan als een last.

De band met mijn vader

Als gezin deden we veel leuke dingen samen, elk weekend gingen we wel weer op pad en elke zomer op vakantie. Zo zijn wij jaren achter elkaar naar Griekenland op vakantie gegaan. We deelden samen de passie om alle oudheden en opgravingen te bezoeken. Mijn vader was een echte avonturier en wij mochten altijd mee met hem. Mijn vader zat samen met mij voorin het karretje van de achtbaan en scheurde mij naar mijn schoolexamens als ik mij weer eens verslapen had. Hij was er als ik hem nodig had.

Toen ik in de pubertijd kwam werd onze band wat minder. Ik begon mij wat meer af te zetten tegen mijn ouders en was veel van huis weg. Later kreeg ik een vriendje waar ik mee samen ging wonen. Ik zag mijn vader steeds minder, maar het maakte onze band niet slecht. Ik merkte wel dat het met hem niet goed ging, maar als ik hiernaar vroeg zei hij altijd dat er niets aan de hand was. Als 21-jarige nam ik genoegen met dit antwoord. Ik heb mij een lange tijd erg schuldig gevoeld; waarom had ik hier genoegen mee genomen, terwijl ik aanvoelde dat er meer aan de hand was?

De zwaarste periode in mijn leven.

Ik was aan het werk en kreeg een telefoontje van mijn moeder. Zij kon de hele dag mijn vader niet bereiken en was samen met mijn zus naar zijn huis gereden. Mijn ouders hadden in deze tijd een moeilijke periode, waardoor mijn vader tijdelijk een huisje had voor zichzelf.

Mijn moeder en zus vonden 3 brieven bij hem in huis. Voor ieder van ons een persoonlijke afscheidsbrief. Ik ben deze avond direct na het telefoontje van mijn moeder naar mijn vader zijn huis gereden en ondertussen had mijn moeder de politie gebeld. De politie nam ons uiterst serieus en gingen meteen op zoek naar mijn vader. Wij konden nu niets meer doen dan afwachten. Later deze nacht stond de politie voor mijn moeder haar huis met het bericht dat mijn vader was overleden.

Mijn wereld stond op zijn kop. Ik heb een jaar lang gedacht dat het niet waar was en dat hij elk moment thuis kon komen. Mijn vader overleed eind september 2009, de winter die daarop volgde was koud, grauw en duurde erg lang. Dit is tot nu toe de zwaarste periode geweest in mijn leven.

De impact op mijn leven

Bij mij is er 2 jaar geleden na mijn bevalling van mijn zoontje PTSS gediagnosticeerd. Dit was een moeilijke tijd. Ik heb altijd wel klachten gehad, maar er nog nooit bij stil gestaan dat dit een onderdeel was van de PTSS. Nadat ik in 2019 hulp vroeg bij een psycholoog kwam dit naar boven. Zelf werk ik met cliënten met PTSS dus het was voor mij gek om te horen.

Ik heb 10 jaar lang met deze klachten door gelopen. Ze waren voor mij meer dan normaal geworden. Met de juiste behandeling en een fijne psycholoog heb ik er mee leren omgaan en een groot deel van de PTSS behandeld. Het trauma dat ik heb opgelopen door de suïcide van mijn vader is iets wat ik altijd bij mij zal blijven dragen. Dit is een onderdeel van mij geworden en heeft mij de vrouw gemaakt waar ik trots op ben.

EMDR en verwerking

Wat mij heeft geholpen is dat ik in 2019 om hulp heb gevraagd bij de huisarts en hierdoor bij een hele fijne psycholoog terecht kwam. Bij de psycholoog heb ik gesprekken gehad en trauma behandeling gekregen door middel van EMDR. Dit heeft mij veel verlichting gegeven van mijn klachten, maar ook meer inzicht in mijn emoties en gedrag. Het heeft mij geholpen om dichter bij mijn gevoel te kunnen komen en te kunnen durven rouwen.

Je wordt gemist als je er niet meer bent

Aan alle vaders, jullie worden geliefd! Er wordt van je gehouden, ook al voelt het momenteel niet zo. Als vader, echtgenoot, vriend, opa of gewoon jij als mens, je wordt gemist als je er niet meer bent. Het is niet beter om er niet meer te zijn, je bent nodig, ook al voel je en denk je van niet. Spreek je gevoel uit naar iemand die je vertrouwt, zoek hulp. Je hoeft het niet alleen te doen.

Er zijn mensen om je heen die je liever helpen dan dat ze jou moeten missen. Het is zwaar om te moeten blijven vechten, maar geef het een kans. Het is de moeite waard om nu door te zetten om je kinderen te zien afstuderen, te zien trouwen en zelf vader of moeder te zien worden. Voor mij is dit een enorm gemis en ik kan zeggen dat het niet beter is als jij er niet meer bent.

Aan alle lieve kinderen, nabestaanden, jullie zijn niet alleen. Wij zijn met heel veel, alleen kom je daar pas achter als je zelf hiernaar opzoek gaat. Schaam je niet, voel je niet schuldig, want dit was niet jouw keuze. Al heb je het idee dat jij zo veel anders had moeten doen om dit te voorkomen. Neem je tijd en ruimte om te kunnen rouwen en houd jezelf goed in de gaten. Wees lief en begripvol naar jezelf en vraag om hulp, mocht je hier behoefte aan hebben.

Ik geniet nu van mijn gezin

Hoe het nu met mij gaat? Ik ben gelukkig en kan genieten van mijn gezin. Mijn zoontje maakt mij elke dag weer aan het lachen en mijn vriend is mijn steun en toeverlaat. Ik vind het heerlijk om deze twee samen te zien.
Ik hou van mijn werk, waar ik mijn steentje kan bijdrage aan de mensen die door een moeilijke periode gaan in hun leven. Ik kijk uit naar de toekomst en wat die nog allemaal te bieden heeft.

Praten over zelfdoding kan 24/7 gratis en anoniem via 0800-0113 en via de chat op 113.nl

Bron: 113.nl

Dit bericht is 2491 keer gelezen.