Meer zelfvertrouwen en juiste hulp dankzij de Crisiskaart of Hulpkaart

Facebooktwitterlinkedinmail

17 maart 2020 – De Crisiskaart of Hulpkaart voor mensen met onbegrepen gedrag helpt politie, hulpverleners en omstanders om direct datgene te doen wat nodig is en helpt. Lees het interview waarin een Hulpkaarthoudster vertelt wat zij aan de kaart heeft.

Mijn naam is Alexandra (dit is niet mijn echte naam). Ik ben een vrouw van 48 jaar oud. Ik heb een dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Hoe lang maak je gebruik van een Hulpkaart?
‘Ik gebruik de Hulpkaart inmiddels 1 jaar.’

Waarom heb je een Hulpkaart?
‘Ik heb een Hulpkaart omdat ik door mijn psychische aandoening (een dissociatieve identiteitsstoornis, DIS) terugkerende periodes heb waarin ik erg ontregeld raak. Ik raak dan erg angstig en in de war. Deze verwarring heeft ook effect op mijn directe omgeving, ook daar ontstaat verwarring en stress. Deze situatie kan vervolgens erg uit de hand lopen, wat nadelig is voor alle partijen.’

Hoe helpt de hulpkaart je?
‘De Hulpkaart helpt me op verschillende manieren.

Ten eerste vind ik het een grote geruststelling dat ik deze kaart heb en dat ik hem in geval van nood aan anderen kan overhandigen. Dat geeft me meer zelfvertrouwen waardoor ik minder bang ben om openbare ruimtes te betreden en met mensen om te gaan. Ik weet dat als het uit de hand dreigt te lopen dat ik dan mij kaart kan overhandigen waarna diegene vervolgens mijn man kan bellen. Reizen met de bus gaat nu bijvoorbeeld makkelijker.

Ten tweede is het een groot voordeel dat ik dankzij mijn Hulpkaart medische hulp durf te zoeken. Voorheen durfde ik bijvoorbeeld niet naar een fysiotherapeut of (huis)arts te gaan. Nu geef ik bij het eerste contact mijn kaart en bespreek met de betreffende persoon welke aandoening ik heb en hoe die aandoening invloed heeft op de betreffende situatie. Op deze manier voorkom ik dat mijn lichamelijke klachten onbehandeld blijven en verergeren.’

Kun je een voorbeeld noemen van toen je de Hulpkaart goed hebt kunnen gebruiken toen je hem bij je had?
‘Ik liep al ruim 3,5 jaar met een ontstoken achillespees en kon nog maar hele kleine stukjes lopen zonder pijn. Ik kwam dan ook niet veel meer buiten. Dankzij mijn Hulpkaart heb ik de stap kunnen zetten naar een fysiotherapeut. Zij weet nu vanaf het begin al dat ik DIS heb en hoe dat mijn klachten en het contact beïnvloedt. Daardoor heeft de fysiotherapeut haar behandeling aangepast aan mijn wensen en kunnen. Langzaamaan wordt mijn achillespees beter, ik kan nu al weer wat langer lopen en ik heb minder pijn.

Een ander voorbeeld: Ik moest naar de UWV-arts voor controle/onderzoek. Dat zijn voor mij contacten die mij erg kunnen ontregelen, waardoor ik vaak ‘dichtklap’ en mijn klachten niet kan benoemen. Door het overhandigen van mijn Hulpkaart kon ik met hem in gesprek gaan over mijn problematiek. Dat gaf voor hem meer duidelijkheid en voor mij meer rust. Het gesprek verliep daarna rustiger en makkelijker.’

Kun je een voorbeeld noemen van toen je de Hulpkaart goed had kunnen gebruiken toen je er nog geen had?
‘Ja, in het jaar voordat ik de hulpkaart had heb ik een ernstige crisis doorgemaakt. Mijn verwarring en angst waren zo groot dat ook mensen in mijn omgeving niet meer wisten hoe ze op mij moesten reageren en hoe ze mij nog konden bereiken en helpen. Zelfs professionele hulpverleners gaven het uiteindelijk op en stuurden mij weg. Ik kwam helemaal alleen te staan in mijn grote nood. Ik was niet in staat om uit te leggen wat ik mankeerde. Ik durfde ook geen hulp meer te vragen en wees iedereen af. In die crisis zou de Hulpkaart een uitkomst zijn geweest. Juist toen ik het zelf niet meer kon aangeven zou het fijn geweest zijn als mijn Hulpkaart voor mij had kunnen ‘spreken’. De situatie zou dan hoogstwaarschijnlijk niet zo enorm uit de hand hebben hoeven lopen. Ik had dan toch de juiste hulp hebben kunnen krijgen omdat dat in mijn Hulpkaart beschreven staat.’

Vind je dat meer mensen een Hulpkaart zouden moeten hebben? Zo ja, waarom?
‘Ja, ik vind zeker dat meer mensen een Hulpkaart zouden kunnen gebruiken. Het geeft je de mogelijkheid om je klachten en wensen op papier te zetten tijdens een periode waarin je je beter voelt en je jezelf beter kunt verwoorden. Wanneer je dan in een situatie komt waarin je geen woorden meer hebt, spreekt de Hulpkaart voor je en kunnen anderen jou beter helpen. Daardoor kan een crisis waarschijnlijk voorkomen worden, of eerder verholpen worden, De kaart kan je op die manier veel rust en zelfvertrouwen geven. Ik kan het echt aanraden!’

Wat zou je zelf nog willen zeggen / wat vind jij nog belangrijk om te vertellen?
‘Mijn psychische aandoening maakt het voor mij heel moeilijk om mee te doen in de maatschappij. Met de Hulpkaart durf ik me beter onder de mensen te begeven. Ik heb nog steeds angst voor sociale contacten, maar niet meer zo erg als toen ik de Hulpkaart niet had. En dat maakt mijn leven een stuk makkelijker en rustiger!

Ook voor mijn man is het een geruststelling dat ik altijd mijn Hulpkaart bij mij draag. Hij weet dat ik, als ik in nood ben of verward, mijn Hulpkaart aan iemand kan geven en dat diegene hem dan kan bellen zodat hij naar mij toe kan komen om mij te helpen. Deze wetenschap maakt dat hij zich minder ongerust hoeft te maken wanneer hij niet bij mij is.’

Meer informatie

Bron: zonmw.nl

Dit bericht is 2373 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail