Het aanpakken van Pasung in Indonesië gaat (te) langzaam

Facebooktwitterlinkedinmail

7 mei 2023 –   Veel mensen in Indonesië met psychische aandoeningen verblijven geïsoleerd, geketend en in kooien, genaamd Pasung. Er is een groeiend  besef dat dat anders moet. Ondanks tal van beleidsmaatregelen die zijn ingevoerd om Pasung uit te roeien, heeft Indonesië maar langzaam vooruitgang geboekt bij het terugdringen van deze praktijken. Deze beleidsanalyse onderzocht bestaand beleid, plannen en initiatieven in Indonesië gericht op het uitroeien van Pasung. 

Achttien beleidsdocumenten werden onderzocht, waaronder persberichten van de overheid en archieven van organisaties. Er is een inhoudsanalyse uitgevoerd van het beleid op nationaal niveau dat betrekking heeft op Pasung in de context van het gezondheidssysteem, het sociale systeem en de mensenrechten sinds de oprichting van Indonesië. Dit werd gevolgd door een case study-analyse van beleids- en programmareacties, met name in de provincie West-Java.

Hoewel er op nationaal niveau beleid bestaat om Pasung aan te pakken, is de uitvoering op nationaal en lokaal niveau ingewikkeld. Pasung-beleid heeft een gevoel van bewustzijn gecreëerd, maar de verschillende richtingen en dubbelzinnige berichtgeving bij alle belanghebbenden, inclusief beleidsactoren, hebben geleid tot een gebrek aan duidelijkheid over de rollen en verantwoordelijkheden van instellingen in het implementatieproces, evenals de verantwoordelijkheid voor de resultaten. Deze situatie wordt nog verergerd door een onvolledige decentralisatie van de beleidsvorming en dienstverlening op het gebied van gezondheidszorg, met name op primair niveau. Het is mogelijk dat beleidsmakers internationale verplichtingen en lessen die zijn getrokken uit succesvolle beleidsvorming in vergelijkbare landen in de regio over het hoofd hebben gezien, wat heeft geleid tot verschillen in het stellen van doelen, implementatiemechanismen en evaluatie.

Hoewel het publiek beter geïnformeerd is over de noodzaak om Pasung uit te roeien, zal voortdurende communicatie met de verschillende clusters van beleidsactoren over de bovengenoemde kwesties van cruciaal belang zijn. Het aanpakken van de verschillende segmenten van de beleidsactoren en hun uitdagingen als reactie op het beleid zal van cruciaal belang zijn als onderdeel van het opbouwen van de wetenschappelijke basis om een haalbaar en effectief beleid vast te stellen om Pasung in Indonesië te bestrijden.

Bron: pubmed.ncbi.nlm.nih.gov

 

Dit bericht is 1003 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail