De oorzaken van stigma in de ggz

Facebooktwitterlinkedinmail

stigma-prevents-treatment-mental-health-problems

30 juni 2016 – Bekend maakt bemind. Dat gaat helaas niet op voor stigma in de hulpverlening. Hoewel je verwacht dat hulpverleners minder stigmatiseren, omdat zij bekend zijn met psychische aandoeningen en contact hebben met patiënten. Ook binnen de ggz heersen nog volop vooroordelen. 

Hiervoor zijn enkele verklaringen:

Ook gewoon mensen

Betrokkenen bij de ggz zijn natuurlijk ook gewoon mensen. Denk aan (para)professionals, managers, bestuurders en medewerkers van facilitaire diensten. Zij zijn even vatbaar voor publiek stigma als ieder ander. Ook zorgverleners maken zich zorgen over agressie en de kans op geweld bij het werken met mensen met een psychische aandoening. En veel verpleegkundigen vinden dat cliënten met psychische problemen – vooral verslaving – hiervoor zelf verantwoordelijk zijn. Deze vooroordelen spelen mee in gevoelens van angst en vijandigheid.

Veel verpleegkundigen vinden cliënten zelf verantwoordelijk. Dit vooroordeel speelt mee in gevoelens van angst en vijandigheid.

In tijden van crisis

Hulpverleners in ziekenhuizen en de eerstelijnszorg zien zich vooral geconfronteerd met cliënten met psychische problemen in tijden van crisis en op de meest zorgelijke momenten. Zij zien veel minder vaak herstelde of herstellende cliënten. Dat vertekent hun beeld over mensen met psychische problematiek en werkt vooroordelen in de hand. Je noemt dat ‘clinician bias’.

Onwetenheid

Ten slotte speelt onvoldoende aandacht  in de basisopleiding van hulpverleners een rol. Zoals voor huisartsen of zorgverleners die niet dagelijks met psychische aandoeningen hebben te maken. Daardoor hebben zorgverleners onvoldoende kennis over psychische problemen, rehabilitatie en herstel. En ze beschikken over ontoereikende vaardigheden voor de benadering en bejegening van mensen met een psychische aandoening. Ook dit leidt – vaak onbewust – tot stigmatisering en vooroordelen.

Bron en meer informatie over stigma: samensterkzonderstigma.nl 

Dit bericht is 4431 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail

Een reactie

  1. De verpleegkundigen op de gesloten afdelingen nemen nauwelijks de tijd om patiënten te woord te staan en komen alleen de verplegingspost uit bij calamiteiten.
    Verder is het natuurlijk ook de schuld van de overheid die instemt met ‘bedden-reductie’ waardoor alleen nog mensen met een gedwongen maatregel (IBS & RM) worden opgenomen.
    Ook de besturen van zorgcentra nemen steeds vaker jong volwassenen (kinderen) aan omdat die in de laagste loonschaal starten en goedkoper zijn dan de tijdens de reorganisaties van de afgelopen jaren ontslagen medewerkers (nu flexwerkers geheten) ondanks dat deze flexwerkers meer ervaring in huis hebben.
    Daarnaast is het gebruiken van de kennis genoten tijdens de opleiding niet meer nodig als de ‘bedrijfscultuur’ van de ggz niets anders meer voorstelt dan medicineren en fixeren op de opname-afdelingen.
    Het beeld wat de ggz van zichzelf heeft & als een dogma herhaalt in de media stamt uit een ver ver verleden toen er nog wel tijd en aandacht aan de patiënt werd besteed.

Het is niet meer mogelijk te reageren