5 augustus 2021 – De beoordelingsinstrumenten om zelfdoding in te schatten worden routinematig gebruikt om patiënten met een hoog risico te identificeren. Er zijn steeds meer aanwijzingen dat deze instrumenten mogelijk niet nauwkeurig genoeg zijn om het risico op zelfdoding van mensen te bepalen, met name degenen die worden behandeld in instellingen voor geestelijke gezondheidszorg.

Methoden:
Een uitkomstanalyse van casusseries van mensen die tussen januari 2014 en december 2016 door zelfdoding zijn overleden en binnen 31 dagen voor hun overlijden contact hebben gehad met de GGZ.

Resultaten:
Van de 68 mensen die contact hadden, had 70,5% een formele risicobeoordeling. Vijfenzeventig procent werd geclassificeerd als laag risico op zelfdoding. Geen van hen werd geïdentificeerd als met een hoog risico. Hoewel individuele risicofactoren werden geïdentificeerd, konden deze niet worden onderscheiden tussen patiënten die als laag of gemiddeld werden geclassificeerd.

Discussie:
Risicocategorisering draagt ​​weinig bij aan patiëntveiligheid. Gezien de dynamische aard van het risico op zelfdoding, zou een risicobeoordeling zich moeten richten op aanpasbare risicofactoren en veiligheidsplanning in plaats van op risicovoorspelling.

Conclusie:
De voorspellingswaarde van hulpmiddelen voor het beoordelen van risico op zelfdoding is beperkt. De risicoclassificaties van hoog, gemiddeld of laag zouden de basis kunnen worden om de noodzakelijke behandeling aan velen te ontzeggen en aan sommigen onnodige behandeling te geven, en mogen niet worden gebruikt voor het toewijzen van zorg.

Bron: journals.sagepub.com

Heb jij hulp nodig?
Dan kun je contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 113 (24/7 bereikbaar), 0800-0113 (24/7 bereikbaar) en 0900 0113 (24/7 bereikbaar) en 113.nl.

Dit bericht is 2435 keer gelezen.