Drie types en verhalen van volwassenen met ADHD

Facebooktwitterlinkedinmail

ADHD

23 augustus 2016 – ADHD werd lang gezien als een aandoening die voornamelijk voorkomt bij   kinderen. Maar nu gaan ook steeds meer volwassenen op zoek naar een verklaring voor de drukte in hun hoofd of hun overprikkeld raken.  In het AD vertellen drie volwassenen met add hun verhaal.

Geworstel op werk, relationele conflicten, drank- of drugsgebruik om tot rust te komen, het komt in de beste families voor. Pas de laatste jaren wordt vaker verband gelegd met een stoornis die vooral bekend is bij kinderen: adhd.

In 2002 gingen ongeveer tweeduizend volwassenen naar hun huisarts met klachten die wezen op de aandachts-, concentratie- en hyperactiviteitstoornis. Tien jaar later waren dat er vier keer zoveel.

Het is niet zo dat de stoornis vaker voorkomt, wel wordt hij beter herkend. Het CBS gaat ervan uit dat 3 of 4 procent van de volwassen Nederlanders adhd heeft, bijna een half miljoen.

Van hen heeft slechts 20 procent een diagnose. Terwijl een diagnose kan voelen als een bevrijding: ‘Dus dát is er aan de hand, dáárom heb ik telkens problemen.’ En dan kunnen ze medicijnen gebruiken die orde in de geestelijke chaos scheppen, zoals Concerta en Ritalin. Die verminderen gedurende een paar uur de prikkels in de hersenen en zorgen voor een betere focus, maar daarmee zijn ze er nog niet.

Drie types

In de hoofden van adhd- en add’ers gebeurt hetzelfde: een tekort aan neurotransmitters, zoals dopamine, maakt het moeilijker de aandacht erbij te houden, overzicht te houden en impulsen te onderdrukken. Het verschil: adhd’ers worden hyperactief, add’ers keren naar binnen en gaan dromen. Er zijn drie subtypes.

Type 1: beter bekend als add, attention deficit disorder. Add’ers houden maar moeilijk hun aandacht bij de les, het werk of gesprekken. Dit type adhd wordt minder vaak en meestal later geconstateerd dan de andere types, omdat de kenmerken minder opvallen; add’ers keren in zichzelf.

Type 2: voor deze mensen is concentratie geen probleem, stilzitten wel. Ze stuiteren, wiebelen of friemelen (of allemaal) en nemen impulsieve beslissingen.

Type 3: dit gecombineerde type heeft alle kenmerken van adhd type 1 en 2:hyperactiviteit en impulsiviteit gaan gepaard met aandachtsproblemen.

Volgens Cathelijne Wildervanck, oprichter en directeur van ADHD-centrum Nederland, hebben haar cliënten soms meer last van de ‘gevolgschade’ dan van de stoornis zelf. ,,Adhd krijg je niet, daar word je mee geboren. Als het pas wordt ontdekt wanneer iemand volwassenen is, heeft die persoon zich al zijn hele leven aangepast, altijd geprobeerd te voldoen aan verwachtingen en nooit nagedacht over zijn eígen behoeften.”

Lees in het AD de verhalen van Elizabeth, Rob en Gijs.

Bron: ad.nl

Dit bericht is 27024 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail