Zonder urgente zorg is een toename van zelfdodingen en zware psychische problemen niet te voorkomen

Facebooktwitterlinkedinmail

26 maart 2020 – De  GGZ worstelt net als de rest van Nederland met de praktische invulling van de maatregelen tegen de corona-crisis. De dagbehandelingen zijn stilgelegd, en ook hier heeft men te maken met de bekende afstand van anderhalve meter. De richtlijn is nu dat behandelingen zoveel mogelijk doorgang moeten vinden via bel- of videoverbindingen. Maar uit het veld komen meer en meer bezwaren nu de crisis voortduurt. Want het gaat om kwetsbare mensen die na een week quarantaine en weinig contact met behandelaars beginnen te ontsporen. 

Trudy Jansen is directrice van de Veerkrachtcentrale in Zaandam, een netwerk van ervaringsdeskundigen die mensen met psychische problemen bijstaan. “De richtlijnen van het RIVM en die GGZ Nederland heeft opgesteld zijn begrijpelijk, maar er moet maatwerk komen. Je zal maar zwaar depressief zijn en alleen op een kamer zitten, dan is dit het moment om helemaal door het ijs te zakken.” Trudy Jansen zegt dat het voor haar mensen verschrikkelijk belangrijk is om direct contact te hebben en niet via een telefoon. “We houden ons natuurlijk aan de anderhalve meter regel. Om toch regelmaat in het leven van een groep kwetsbare mensen te brengen, hadden we het plan om iedere dag om 12 uur bij elkaar te komen om te gaan sporten. Met een man of vijf. Op afstand, binnen de richtlijnen van de RIVM. We kregen er geen toestemming voor.”

Noodbrief
Daarom heeft Trudy Jansen een brief naar GGZ Nederland gestuurd om duidelijke criteria te krijgen wanneer direct contact wel is toegestaan, en wanneer niet. “Ik weet dat het gevoelig ligt maar in sommige gevallen kun je het niet afdoen met een telefoontje. Ik weet dat mensen met een angststoornis alleen op hun kamer zitten en in complottheorieën verzeild raken. Die moet je eruit trekken, die moet je even meenemen, houvast geven.”

Claudia Jansen is een nuchtere Zaandamse die al jaren ervaringsdeskundige is bij de Veerkrachtcentrale en psychiatrische patiënten bijstaat. Ze heeft zelf ook een autistische zoon en helpt een aantal autistische jongeren om structuur te vinden in het dagelijks leven. “Het vliegt de bocht uit. Het is wachten tot iemand de hele boel door het raam naar buiten smijt en doordraait. Het is allemaal ook zo abrupt gegaan. Van de ene op de andere dag heb ik geen contact meer met mijn cliënten. Alleen nog via de telefoon. Ik probeer zoveel mogelijk te skypen en te facetimen om een vinger aan de pols te houden. Maar het is echt wachten tot de bom barst: deze mensen kunnen het niet alleen. Die moeten directe aandacht krijgen. Ik hoop dat we op de een of andere manier een werkbare oplossing kunnen vinden, met in achtneming van de RIVM-richtlijnen. Voor het eerst in achttien jaar zie ik niet wat ik kan doen. Ik weet het niet meer.”

Reactie GGZ-Nederland
GGZ Nederland heeft nog niet gereageerd op de oproep van de Veerkrachtcentrale om uitzonderingen te kunnen maken in de behandelingen van zware patiënten, om toch een-op-een contact te kunnen hebben.

Bron en uitgebreid artikel : demonitor.kroncrv.nl

Dit bericht is 3157 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail