Petitie tegen de strafkorting op Wajong overhandigd aan de Tweede Kamer

Facebooktwitterlinkedinmail

21 december 2017 – Het kabinet is trots dat met de Miljoenennota de koopkracht voor iedereen zou stijgen, maar dat klopt niet. Er is een groep die met 7% flink inlevert: 70.000 Wajongers met arbeidscapaciteit.  Ervaringsdeskundige Rayeed Nasibdar overhandigde gisteren zijn petitie tegen de strafkorting op de Wajong aan de Tweede Kamer, samen met Alex de Vos, ambassadeur van het VN-Gehandicaptenverdrag. De petitie is door ruim zevenduizend mensen ondertekend.

Per 1 januari 2018 gaat de Wajong-uitkering met vijf procent omlaag naar 70 procent van het minimumloon. Uit protest tegen deze korting heeft ervaringsdeskundige Rayeed Nasibdar (33) een petitie aan de Tweede Kamer aangeboden. Ruim zevenduizend mensen hebben deze petitie ondertekend. Gisteren debatteerde de Kamer over de begroting van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid waarbij ook de Wajongkorting aan de orde zal komen.

‘Het is een strafkorting voor mensen die helemaal geen straf verdienen’, zegt Nasibdar. ‘Bij de invoering van de Participatiewet in 2015 is Wajongers met arbeidsvermogen beloofd dat er voor hen banen zouden komen, maar die zijn er nog onvoldoende.’ Volgens het Sociaal Akkoord van 2013 moet de marktsector tot 2025 in totaal 100.000 zogeheten garantiebanen creëren voor mensen met een arbeidsbeperking en de overheid 25.000. Werkgevers uit de markt lopen inmiddels voor op schema, maar overheidswerkgevers zoals de Belastingdienst blijven fors achter.

Economische crisis
Overheidswerkgevers krijgen nog één jaar extra de tijd om meer arbeidsgehandicapten in dienst te nemen voordat er strafmaatregelen volgen. Nasibdar: ‘Ik vind dat de korting op de Wajong-uitkering om die reden ook uitgesteld moet worden, totdat er voldoende banen zijn. Nu het economisch gezien beter gaat met Nederland kan dat ook. De beslissing om de Wajong-uitkering te verlagen stamt uit de tijd dat er nog sprake was van een economische crisis.’

Door de korting wordt het inkomen van Wajongers die kunnen werken volgend jaar gelijkgesteld met dat van mensen met een bijstandsuitkering. ‘Ondanks dat Wajongers vaak veel extra kosten hebben’, zegt Nasibdar. ‘Bijvoorbeeld de eigen bijdrage voor begeleiding of kosten in verband met het eigen risico als zij een psycholoog of een andere specialist bezoeken.’ Nasibdar vreest dat Wajongers straks minder snel professionele hulp zullen zoeken. ‘Ook zal de financiële drempel om te investeren in scholing nog hoger worden. Al met al zullen hun kansen op de arbeidsmarkt alleen maar kleiner worden.’

VN-Gehandicaptenverdag
Uit het dit najaar verschenen rapport Arbeidsmarkt in kaart: werkgevers 2017 van het Sociaal Cultureel Planbureau blijkt dat de helft van de werkgevers niet van plan is om iemand met een arbeidsbeperking aan te nemen. Nasibdar begrijpt dat, zegt hij. ‘Als ik werkgever was, zou ik op dit moment ook geen zin hebben in een werknemer met een arbeidshandicap omdat de risico’s te groot zijn, bijvoorbeeld op uitval. De overheid doet te weinig om dit risico op te vangen. Ook wordt er te weinig geïnvesteerd in het vergroten van de kansen van Wajongers op de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld door middel van scholing en begeleiding.’

Nasibdar heeft de petitie aangeboden samen met Alex de Vos (52), een electronica-technicus die al eenentwintig jaar werkzaam is in een sociale werkplaats in Zeeland. De Vos zal aandacht vragen voor het in juli 2016 door Nederland geratificeerde VN-Gehandicaptenverdrag waarvoor hij ambassadeur is. ‘Volgens dit verdrag moet iedereen mee kunnen doen in de maatschappij en daarbij in staat zijn om eigen keuzes te maken’, zegt De Vos. ‘Daarvan is echter geen sprake als je zonder enig toekomstperspectief in de Wajong of de bijstand zit, verstoken van goed onderwijs, begeleiding en duurzame, volwaardige arbeid.’

De Vos heeft ook zijn visie-document  Op weg naar een toegankelijke, bereikbare en bruikbare duurzame inclusieve samenleving overhandigd aan de vaste Kamercommissie voor Sociale zaken en Werkgelegenheid.  ‘Het zelfstandig kunnen voorzien in je eerste levensbehoeften is cruciaal om volwaardig deel te kunnen nemen aan de samenleving, zoals beoogd in het VN-Gehandicaptenverdrag’, aldus De Vos.

Bron: autisme.nl

Dit bericht is 3501 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail