10 juli 2020 – We wassen meerdere malen per dag onze handen, we zien anderen als potentiële overdragers van een virus, we maken winkelwagen schoon met alcohol. De RIVM-maatregelen zijn voor veel mensen een  voorproefje van wat mensen doormaken die een obsessieve compulsieve stoornis (OCD) hebben.  En juist voor de mensen die al jarenlang proberen om te leven met OCD bestaat het risico dat zij uit evenwicht raken door deze pandemie. 

Toen Matthew Cantor tiener was had hij  al een kleine fobie ontwikkeld voor rondzwervende microscopische deeltjes.  De angsten werden steeds heftiger en hij probeerde op allerlei manieren deze angsten te bedwingen.   ‘Toen ik negen was kreeg ik de neiging  om bepaalde objecten aan te raken.  Als ik deze ‘rituelen’ niet zou uitvoeren zou er iets vreselijks gebeuren.”  Matthew leerde later om deze rituelen te verbergen of te veranderen: ‘In plaats van iets te willen aanraken, droeg ik bepaalde t-shirts niet meer, of liep ik niet door bepaalde straten.’

Op 20 jarige leeftijd startte  Matthew met cognitieve gedragstherapie (CGT). In deze therapie werd hij opzettelijk blootgesteld aan situaties die ongemak veroorzaakten, maar hij moest voorkomen dat hij zijn rituelen zou uitvoeren. Dit werkte goed en en jarenlang had hij zijn OCD onder controle.

Tot het coronavirus roet in het eten gooide. Opeens werden de gevaren die hij zich altijd had ingebeeld echt en het slaagde Matthew er niet meer om met  alle aangeleerde technieken ‘het OCD monster te temmen’.

De kern van de therapie die Matthew gebruikt om zijn dwangstoornis onder controle te krijgen, is de acceptatie dat in feite niemand zeker kan zijn van de waarheid. In plaats van te proberen zichzelf ervan te overtuigen dat de rituelen geen reële impact hebben, roept de therapie op tot het aanvaarden van onzekerheid. Je zegt niet tegen jezelf: “Het zal niemand pijn doen als ik het blauwe shirt draag.” In plaats daarvan zeg je: ‘Misschien doet het iemand pijn maar dat kan ik niet zeker weten. Dus doe ik het toch.” Dit voelt misschien als geblinddoekt schieten met een pistool en hopen je niemand raakt, maar voor Matthew werkte deze gedachten goed.

Matthews: ‘ Maar wat gebeurt er met je als het constant wassen van je handen wordt aanbevolen,  mensen in quarantaine worden geplaatst en iedereen in de weer is met desinfecterende middelen? De grens tussen het rationele en het irrationele, zijn aan het vervagen. De kern dat je niet zeker weet of een ritueel voorkomt dat je iemand schade aandoet of in gevaar brengt was ineens weg. ‘

Matthew kan niet voor iedereen met OCD spreken, maar hij hoopt dat dit anderen tijdens de pandemie kan helpen: ‘Voor mij ligt de oplossing in het aanpassen van die lijn tussen irrationeel en rationeel, en dan vertrouwen op dat deel van jou dat diep van binnen het onderscheid nog steeds goed kan maken.’

Bron:  theguardian.uk

Dit bericht is 3447 keer gelezen.