8 december 2023- Als patiënt is het moeilijk je aandoening en je herstel in te schatten, hoe ontwikkelen je klachten, en welke invloed hebben klachten op jouw dagelijks leven? Henk Mathijssen is voorzitter van Plusminus, vereniging van en voor mensen met een bipolaire aandoening en hun naasten, en HR-professional. Hij vindt evalueren tijdens de behandeling van belang omdat je terugkijkt naar wat er gedaan is en welke resultaten je al hebt bereikt. Ook weet je dan of je moet bijsturen.

Zeilen hijsen en laten vieren
Henk heeft de zorgstandaard Diagnostiek mede ontwikkeld en daarin is ook een prominente plaats aan evalueren gegeven. Ook als HR-professional kijkt Henk naar de ontwikkeling van mensen en wat er nodig is om hen hierin te ondersteunen: “De impact van een aandoening ken je op voorhand niet en je weet dan ook niet wat er nodig is om met alle uitdagingen om te gaan. Je baan, je fijne gezin en vriendenkring kunnen wreed verstoord worden door een depressie, angststoornis of andere psychische klachten. Je loopt vast. Je kunt bijvoorbeeld niet meer werken, terwijl je baan van grote betekenis kan zijn voor jou. Je bent genoodzaakt je ambities bij te stellen. Dat kan ervoor zorgen dat je positie en rol veranderen. Deze worsteling uit zich vaak in rouw en verdriet, waarbij je in de behandeling werkt naar acceptatie en nieuwe keuzes maken. Dit proces kun je vergelijken met zeilen hijsen en weer laten vieren, en in de gaten houden of de bestemming in zicht komt of dat deze aangepast moet worden. Evalueren, reflecteren en bijstellen tot je je doelen hebt behaald en, met andere woorden, de haven hebt bereikt.”

Met het zorgplan op tafel kijken waar we staan
“Ik vind het belangrijk dat je, naar vermogen, zelf verantwoordelijk bent voor je leven. Als ik de vergelijking maak met iemand die op het werk uitvalt, dan wordt een verzuimanalyse gemaakt die iedere 6 weken wordt besproken met de medewerker. Hierin staat wat iemand zelf kan doen, wat er nodig is van anderen en wanneer er resultaat wordt verwacht. Dit geeft iemand structuur, sociaal contact en ook zingeving. Doel is om het deel ‘wat kan je zelf doen’, iedere 6 weken te laten groeien, tot je weer zelfstandig verder kan. In de tijd dat ik hulp zocht in de ggz heb ik dat echt gemist. Het liefst had ik een zorgplan op tafel gezien om te kijken waar we staan. Dit had mij geholpen om in toenemende mate zelf de verantwoordelijkheid op te pakken. Het plan wordt dan echt van jou, passend bij je eigen verhaal en mogelijkheden.”

Naar vermogen eigen regie pakken
Henk geeft aan dat de zorgstandaard Diagnostiek ruimte geeft aan de cliënt om naar eigen vermogen zelf de regie te pakken, terwijl de professional ondersteunt om je weg te vinden in alle uitdagingen. “Zie jezelf als een bootje op zee. Samen met je behandelaar en je naasten heb je een doel gesteld, de koers bepaald. Afhankelijk van de externe factoren zoals weersomstandigheden en je eigen stuurkunsten, je vermogen, probeer je de bestemming te bereiken. Door te evalueren kan je jouw route en bestemming bijstellen. Veel factoren spelen een rol bij het bepalen van de behandeling en jouw route, die zie je pas als je terugkijkt en reflecteert. In de nieuwe werkkaart van de zorgstandaard Diagnostiek staan veel handvatten om hier mee aan de slag te gaan.”

Bekijk de werkkaart Samen koers bepalen

Bron: akwaggz.nl

Dit bericht is 3738 keer gelezen.