30 mei 2022 – Een persoonlijkheidsstoornis behoort tot de meest voorkomende en ernstige vormen van psychopathologie. Vanuit een klinisch perspectief is het een uitdaging om mensen met een persoonlijkheidsstoornis te helpen, omdat onderbreking van de behandeling, uitval en mislukkingen relatief vaak voorkomen.

Een bijkomende klinische uitdaging is dat het model dat gebruikt wordt om persoonlijkheidsstoornissen te diagnosticeren aantoonbaar onjuist is. Recente pogingen om de diagnose van persoonlijkheidsstoornissen te verbeteren, passen twee criteria toe: de eerste onderscheidt persoonlijkheidsstoornissen van andere vormen van psychopathologie, en de tweede onderscheidt verschillende soorten persoonlijkheidsstoornissen.

Deze benadering is echter problematisch geweest, omdat ze, zoals ze momenteel is geoperationaliseerd, geen duidelijke afbakening biedt voor persoonlijkheidsstoornissen en een raamwerk voor individuele verschillen gebruikt dat meer geschikt is als een model voor variatie in psychopathologie in het algemeen.

Dit artikel stelt voor dat de kern van een persoonlijkheidsstoornis moeilijkheden met zich meebrengt om zichzelf en anderen te begrijpen en ermee om te gaan, en daarom moeten de term persoonlijkheidsstoornissen worden vervangen door interpersoonlijke stoornissen.

Interpersoonlijke disfunctioneren verklaart extreme sociale uitdagingen en behandelingsproblemen die kenmerkend zijn voor deze klasse van psychopathologie. Deze benadering biedt een duidelijker model om dit soort problemen te onderscheiden, zoals blijkt uit de herformulering van traditionele symptomen van persoonlijkheidsstoornissen vanuit een interpersoonlijk perspectief.

Bron: psyarvix.com

Dit bericht is 1896 keer gelezen.