14 april 2025 –  Bijna de helft van de patiënten die op een wachtlijst staan voor een behandeling binnen de geestelijke gezondheidszorg (ggz) maakt tijdens het wachten gebruik van een vorm van ondersteuning, ook wel bekend als wachttijdoverbrugging. Dit blijkt uit onderzoek door Nivel, Trimbos-instituut en MIND onder patiënten, naasten, huisartsen en POH’s-GGZ naar de impact van de ggz-wachttijden en ervaringen met ondersteuning tijdens de wachttijd.

Huisartsen en POH’s-GGZ ondersteunen wachtende patiënten vaak zelf, met een forse impact op hun werkdruk en wisselende ervaringen van patiënten. Zij wijzen wachtenden nog te weinig op ondersteuning buiten de huisartsenpraktijk: vanwege onbekendheid met of onvoldoende vertrouwen in het aanbod.

Ggz-wachttijden hebben grote negatieve impact op patiënten, naasten en professionals
Recente cijfers laten zien dat de ggz-wachttijden in 2024 lang waren en nog steeds oplopen. De ggz-wachttijd heeft op de meeste patiënten een grote negatieve impact, waaronder gevoelens van wanhoop, angst of frustratie, verergering van klachten en het gevoel vast te zitten in een wachtstand. Ook naasten ervaren door de wachttijd negatieve emotionele gevolgen en soms ook een verslechterde mentale gezondheid, zoals overbelasting of slaapproblemen. POH’s-GGZ en huisartsen ervaren een hogere werkdruk, minder toegankelijke zorg voor andere patiënten en maken zich zorgen over de kwaliteit van de zorg die zij leveren aan mensen met psychische problemen.

Wachtende patiënten hebben gemengde ervaringen binnen de huisartsenpraktijk
Ondersteuning aan patiënten die wachten op een ggz-behandeling, ook wel overbruggingszorg genoemd, vindt nu meestal plaats binnen de huisartsenpraktijk. POH’s-GGZ en huisartsen voelen zich verantwoordelijk voor deze patiënten. Uit het onderzoek blijkt dat patiënten gemende ervaringen hebben met deze ondersteuning. Zij missen vooral de nodige expertise, maar zijn wel blij met de laagdrempelige emotionele steun. Naasten van patiënten ontvangen nauwelijks ondersteuning tijdens de wachttijd, terwijl zij daar soms wel behoefte aan hebben.

Onbekendheid met ondersteuning buiten de huisartsenpraktijk belemmert verwijzing
Buiten de huisartsenpraktijk is er een breed aanbod aan ondersteuning beschikbaar, specifiek voor patiënten die wachten op een ggz-behandeling: groepsbijeenkomsten via de ggz of door ervaringsdeskundigen, eHealth-modules, aanbod van patiëntenverenigingen en herstel- of zelfregie-initiatieven. Hoewel patiënten en huisartsenpraktijken potentie zien in deze initiatieven, wijzen POH’s-GGZ en huisartsen wachtende patiënten hier weinig op. Dit komt deels door onbekendheid met en onvoldoende vertrouwen in het aanbod, bijvoorbeeld door twijfels over de wetenschappelijke onderbouwing. Daarnaast hebben zowel patiënten en naasten als zorgverleners moeite om een volledig overzicht te krijgen van alle ondersteuningsmogelijkheden bij psychische problemen. Betere samenwerking tussen de huisartsenpraktijk, ggz, sociaal domein en informele zorg kan bijdragen aan meer bekendheid met en vertrouwen in elkaars aanbod.

Ondanks de belangrijke bijdrage van wachttijdondersteuning, wijzen de onderzoekers op de beste remedie: het verminderen van de wachttijden in de ggz. Zowel voor patiënten en naasten als voor het verlichten van de druk op de huisartsenpraktijk.

Lees hier de factsheet en hier het rapport ‘Bruggen slaan en navigeren op weg naar herstel’.

Bron: mindplatform.nl

Dit bericht is 877 keer gelezen.