‘De impact van agressie voor medewerker en cliënt is enorm’

Facebooktwitterlinkedinmail

geweld

24 november 2015 – Als hulpverlener van de crisisdienst werd psychiater Berry Penterman zelf ooit gegijzeld door een cliënt. Dat agressie blijkbaar onderdeel was van zijn werk, kon hij niet accepteren. Hij ging ermee aan de slag, want de impact van geweld voor zowel medewerker als cliënt is groot. Onlangs promoveerde hij op zijn onderzoek of agressie in de GGZ-crisisdienst te voorspellen is. 

Waarom dit onderzoek?

“Het is zo belangrijk, omdat de schade bij agressie zowel voor de medewerker als voor de cliënt groot is. Ik heb mensen in de WAO zien belanden door dit soort incidenten. Dus als je dat kunt voorkomen dan is dat heel goed. Gebleken is dat de medewerkers van de GGZ en dan vooral van de crisisdienst concrete maatregelen kunnen nemen om agressie tegen hulpverleners te verminderen.”

Om wat voor agressie gaat het?

“Als een huisarts, de crisisdienst belt dan is er natuurlijk wel wat aan de hand. De patiënt zit bijvoorbeeld in psychose, dat op zich hoeft niet gevaarlijk te zijn, maar als hij in zijn hoofd dwingende opdrachten krijgt, dan kan het dat wel worden. Crisisdienst-medewerkers zien de helft van de patiënten meestal voor het eerst bij het huisbezoek. Zij zijn de eersten die dan te maken kunnen krijgen met een cliënt die gaat: spugen, slaan en schoppen, of dreigen met een mes, of een hond.”

Wat heb je ontdekt? 

“We hebben gekeken waar dit agressieve gedrag vandaan komt, of het te voorspellen is, en of de hulpverleners er zelf wat aan kunnen doen. In 2005 hebben we een digitale Checklist Risico Crisisdienst (CRC) ontwikkeld die collega’s van de crisisdienst moeten invullen voordat ze naar de patiënt gaan. Deze is trouwens nu ook als app beschikbaar voor elke mobiele telefoon.

De medewerkers van de crisisdienst kunnen zelf van tevoren inschatten of de cliënt agressief is, of er nog een agressieve persoon in de directe omgeving is en of de patiënt zelf hulp heeft ingeroepen of dat het een gedwongen bezoek is. Zo kunnen ze op basis van de eventuele agressie-dreiging maatregelen nemen. Bijvoorbeeld door een collega mee te vragen of zo nodig de politie in te schakelen. We zijn deze werkwijze 10 jaar lang gaan volgen en wat bleek? Het aantal incidenten liep terug van 14 in 2005 naar 3,8 procent in 2012. Deze werkwijze staat ook in mijn proefschrift. In ongeveer driekwart van de gevallen zijn deze factoren goede agressie-voorspellers.”

Je boodschap is veiliger werken, ga je nog verder met je onderzoek?

“Ja, ook in het buitenland is veel onderzoek gedaan naar het voorspellen van agressie. En wat je ziet is dat je driekwart van de agressiegevallen toe kunt schrijven aan de cliënt, maar het overige kwart niet. Dat is dan ook de reden dat ik de stap heb gezet om te gaan onderzoeken in hoeverre het aan onszelf ligt, want ook persoonlijkheid, eigenschappen en gedrag van de hulpverlener spelen mee. Sommige hulpverleners melden relatief vaak agressief gedrag en anderen zelden of nooit.”

Berry Penterman eindigt zijn onderzoek dan ook met een oproep aan de GGZ om in aanname- en opleidingsbeleid meer aandacht te besteden aan de persoonlijkheid van de hulpverlener.

Bron: ggzoostbrabant.nl 

Dit bericht is 5107 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail