CNV: Veel onvrede en frustratie bij GGZ-medewerker

Facebooktwitterlinkedinmail

IDALINE-anti-stress-behande

4 oktober 2016 – Het aantal onveilige situaties in de GGZ is sinds een jaar fors toegenomen. Dat zegt 60 % van de GGZ-medewerkers in een enquête van CNV Zorg & Welzijn. Hierin lieten bijna driehonderd medewerkers een noodkreet horen. Boosdoeners zijn volgens hen minder personeel en te weinig bedden, terwijl de psychiatrische problematiek zwaarder is en administratieve lasten toenemen, zo meldt medium.com.

Het zijn een paar reacties op de enquête die CNV Zorg & Welzijn afgelopen maand uitzette onder GGZ-werknemers. Medewerkers geven hun werksituatie in de peiling over werkdruk een krappe zes, twee jaar geleden was dat nog een zeven min. Het zijn signalen die niet genegeerd mogen worden, aldus Suzanne Kruizinga, voorzitter van CNV Zorg en Welzijn. “Medewerkers willen goed en zorgvuldig zorg verlenen, maar zij moeten ook voldoen aan tijdrovende registratie-eisen. Daarbij voelen ze zich onvoldoende betrokken bij de decentralisatie van de zorg en dat werkt demotiverend.”

Verdubbeling dwangopnames
Bezuinigingen en een afname van het aantal bedden zorgen voor lange wachtlijsten in de GGZ. Worden cliënten eenmaal opgenomen, dan zijn de klachten een stuk zwaarder. Dat is ook te zien aan het aantal dwangopnames, dat de afgelopen tijd verdubbelde. Kruizinga: “De wachtlijsten verergeren de zorgzwaarte, cliënten komen vaker terug of doen een groter beroep op zorg, terwijl ook ambulance- en politiediensten vaker betrokken zijn. Uiteindelijk wordt teveel op geld gestuurd en dat betekent dat mensen weer snel op straat komen te staan en er onderbehandeld wordt.”

“Alles moet gerapporteerd worden, er komt steeds meer bij, ten koste van de begeleiding. Door minder collega’s en minimale bezetting is de werkdruk erg hoog.”

Frustratie
“Er is onderhuids veel onvrede en frustratie bij de GGZ medewerker”, beaamt ook Tjaard de Vries, casemanager bij GGZ Rivierduinen en bestuurslid van CNV Zorg & Welzijn: “Ze zijn enorm reorganisatie-moe. De GGZ-medewerker voelt zich in het geheel binnen de GGZ-organisaties niet gehoord. Managementdominantie en bureaucratisering ‘ontzielen’ de zorg. De scheidend voorzitter van werkgeversorganisatie GGZ Nederland, Paul van Rooij, heeft bij zijn afscheid gezegd: in de GGZ ruist en bruist het. Ik ben bang dat hij de stemming van de medewerkers niet goed aanvoelt of bewust negeert. Het piept en kraakt namelijk. De enquête van CNV Zorg & Welzijn is hiervan een voorbeeld. Er moet echt iets gebeuren.”

“Cliënten die worden opgenomen zijn zo ver ontregeld dat dit gevaar met zich meebrengt. Ze hebben thuis of op straat een stuk langer moeten doorlopen en aanmodderen voor dat er besloten werd tot opname.”

Verwarde personen
De afgelopen tijd was overlast van verwarde personen op straat veel in het nieuws. De overheidspolitiek van bezuinigingen in de zorg en decentralisatie naar gemeenten wordt als kernoorzaak genoemd. De Vries: “Er zijn te weinig opvangplekken voor deze mensen. De politie kan deze verwarde personen maar moeizaam plaatsen bij GGZ en Leger des Heils.” Er moeten volgens hem speciaal geoutilleerde opvanglocaties te komen in elke regio en GGZ-voorzieningen waar triage kan plaatsvinden. “De verantwoordelijkheid en uitvoering van het vervoer van verwarde personen dient nu eindelijk geformaliseerd te worden.”

Meldpunt
Het zogenoemde Aanjaagteam Verwarde Mensen zoekt al langer naar een structurele aanpak, maar tot nog toe zonder veel succes. Afgelopen zomer hadden gemeenten eigenlijk met een plan van aanpak moeten komen. Rotterdam startte deze maand met een meldpunt voor verwarde personen en in de Opvang Verwarde Personen (OVP) op het hoofdbureau van Politie in Den Haag vangt een zorgteam van Parnassia Groep verwarde personen op die in aanraking zijn gekomen met de politie. Verder blijft het nog stil bij gemeentes. Het Aanjaagteam probeert ze nu te sommeren wat te doen aan de 24-uursbereikbaarheid en aan de administratielast.

Administratiemoe
De werkdruk door administratieve lasten is namelijk eveneens een groot probleem. “Ondanks dat cliënten korter in de instelling blijven, moeten medewerkers van alles registreren en rapporteren en dit gaat ten koste van de begeleiding,” aldus Kruizinga. “Onzinnige administratie en protocollen moeten minder en van de overheid verwacht ik dat de Inspectie controleert op de aanpak van de zorg in plaats van op afvinklijstjes.” De overheid en besturen van instellingen moeten weer luisteren naar de mensen uit de praktijk, zegt ze. “In korte tijd zijn er teveel veranderingen te snel doorgevoerd. Zorg is mensenwerk en daar hoort ook zorg voor het personeel bij. Er zijn investeringen nodig voor voldoende vakbekwaam personeel.”

Ook verdeeldheid binnen de GGZ
Diabetespatiënten die door verkeerde suikerwaarden suf en in de war raken, ouderen die dementeren en niet weten waar ze zijn of heen willen, verslaafden die door alcohol of drugs korte periodes van complete desoriëntatie hebben: het zijn een paar voorbeelden van verwarde personen die niet thuis horen bij de GGZ maar die ook binnen de terminologie vallen. Onenigheid over de betekenis van het begrip zorgt voor een spelletje pingpong tussen verschillende instanties die elkaar verantwoordelijk vinden voor de zorg voor deze mensen. GGZ casemanager Tjaard de Vries spreekt daarbij van een verdeeldheid binnen de GGZ die ook niet helpt. “Er heersen veel verschillende ideologische opvattingen over zorgverlening en hoe om te gaan met verwarde personen. Dit leidt tot onduidelijk beleid rond verwarde personen. Dat komt de oplossing van dit probleem op korte termijn ook niet ten goede.”

Bron: medium.cnv.com

Dit bericht is 15277 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail