19 november 2024 – Dat hij geneeskunde wilde studeren, wist Yannick Smolders al op jonge leeftijd. Toch ging het studeren de eerste paar jaar niet van een leien dakje. Yannick deed drie jaar over zijn eerste bachelorjaar omdat hij moeite had met concentreren en last had van paniekaanvallen. Toen hij twee jaar geleden de diagnose ADHD kreeg, vielen de puzzelstukjes op hun plek. “Ik ben trots dat ik heb volgehouden en later hopelijk een goede, sociale arts kan worden.” Wat heeft Yannick geholpen bij zijn studie en wat wil hij andere studenten meegeven? 

Yannick Smolders (26) is masterstudent Geneeskunde aan de UM. Hij loopt nu coschappen in het Máxima Medisch Centrum in Eindhoven. Hij denkt eraan om in de gynaecologie en obstetrie (verloskunde) verder te gaan, al lijken ook andere specialismen hem interessant. Dat hij geneeskunde wilde studeren, wist hij al op jonge leeftijd. Toch leek het er in zijn eerste bachelorjaren even op dat dit niet ging lukken; zijn ADHD-klachten zaten hem in de weg. Sinds hij handvatten heeft gekregen, onder andere vanuit Disability Support, gaat studeren hem veel beter af.

Korte concentratieboog en snel afgeleid
Op zijn 20e begon Yannick enthousiast aan de studie Geneeskunde. Toch ging het niet zo soepel als hij had gehoopt. Bij de start van zijn studie ging hij ook meteen op zichzelf wonen en werd hij lid van een dispuut. Dat waren veel veranderingen in één keer. Maar terwijl zijn drukke leven er voor de buitenwereld leuk en gezellig uitzag, liep hij zelf tegen veel dingen aan. Hij legt uit: “Ik had een korte concentratieboog en raakte bij tentamens door elk geluid afgeleid. Ook kreeg ik last van paniekaanvallen: ik had zoveel gedachten dat ik me er geen raad mee wist.”

Meer afstand van het dispuut
In zijn tweede bachelorjaar stapte Yannick op aanraden van zijn mentor naar Disability Support. Een diagnose had hij toen nog niet, klachten wel. Hij vertelt: “Disability Support adviseerde me onder andere om iets meer afstand te nemen van het dispuut. Dat vond ik in eerste instantie lastig. Maar na een tijdje tegensputteren ben ik toch met het feesten en de verplichte kroegavonden gestopt. Dat gaf inderdaad veel rust.”

Twee jaar geleden kreeg Yannick van een psycholoog de diagnose die zijn klachten verklaarde: ADHD. “Toen heeft Disability Support me geholpen om extra tentamentijd te krijgen en tentamens in kleinere ruimtes te mogen maken. Ook dat helpt om minder last te hebben van afleiding.”

Wil je studeren, maar twijfel je vanwege een functiebeperking of chronische ziekte?
Bespreek je mogelijkheden met Disability Support!

Onbegrepen voelen
Voor Yannick was het een opluchting om het label ‘ADHD’ te krijgen. Hij legt uit: “Vóór de diagnose zeiden mensen weleens dat ik mijn studie vergooide. Mijn ouders hebben me zelfs weleens gevraagd of ik niet moest stoppen met mijn studie. Maar ik wilde dit zo graag dat ik bleef doorzetten, iets waar ik achteraf trots op ben. Ik voelde me in die tijd niet begrepen en begreep tegelijkertijd ook mezelf niet. Sinds ik de diagnose ADHD heb, snap ik hoe ik met bepaalde uitdagingen kan omgaan.”

Inmiddels gaat het een stuk beter met Yannick. Hij zit nu in de masterfase en heeft een goed ritme in zijn dagen gevonden. “Ik zet elke ochtend mijn wekker op hetzelfde tijdstip. Dat heeft voor veel rust gezorgd. Ook ben ik gestart met ADHD-medicatie, hoewel ik daar eerst wel weerstand tegen voelde. Maar dit zorgt ervoor dat ik eindelijk niet meer 24/7 last heb van angst- en paniekklachten. Dat heeft dan weer als bijkomstigheid dat ik me beter kan concentreren.”

Tips voor andere studenten met ADHD
Yannick heeft een paar tips voor andere studenten met ADHD. Zijn belangrijkste advies? “Zorg voor structuur, bijvoorbeeld door elke dag je wekker om dezelfde tijd te zetten. Drink ook niet te veel alcohol. Dat lijkt misschien bij het studentenleven te horen, maar het heeft ook veel invloed op je studie. En weet dat je ook bij een dispuut je grenzen mag aangeven.” Verder geeft hij andere studenten mee om vooral te praten over waar je tegenaan loopt, bijvoorbeeld met naasten en ook met je mentor, de studieadviseur of Disability Support.

“Ik wilde dit zo graag dat ik bleef doorzetten, iets waar ik achteraf trots op ben. Ik voelde me in die tijd niet begrepen en begreep tegelijkertijd ook mezelf niet. Sinds ik de diagnose ADHD heb, snap ik hoe ik met bepaalde uitdagingen kan omgaan.”
Yannick Smolders

Daarnaast raadt hij aan om, als je door je functiebeperking geen bijbaan kunt hebben, te kijken naar financiële ondersteuning vanuit je gemeente. Hij legt uit: “Vanwege mijn ADHD was het voor mij niet haalbaar om te focussen op mijn studie én in de avonduren te werken. Ik heb dat een tijdje geprobeerd, maar dat kwam mijn studie niet ten goede. Mijn studiebegeleider wees me erop dat gemeenten mensen met een functiebeperking soms financieel ondersteunen als je kunt aantonen dat een bijbaan niet haalbaar is. Die steun heeft me veel stress bespaard.”

Toekomstdroom
Yannick is blij en trots dat hij, ondanks de ADHD-klachten, heeft doorgezet en inmiddels met veel plezier zijn coschappen loopt. Glimlachend: “Het is mijn droom om later een vriendelijke, sociale dokter te zijn die elke dag met plezier naar het werk gaat om mensen te helpen of nieuwe dingen te leren.”

Bron: maastrichtuniversity.nl

Dit bericht is 710 keer gelezen.