10 oktober 2017 – In verband met de verdwijning van Anne Faber en het aanhouden van een verdachte ligt de forensische psychiatrie onder een vergrootglas. De mogelijke dader blijkt namelijk te zijn opgenomen in een kliniek voor forensische psychiatrie. De XL-bijlage van GGZTotaal staat in oktober in het teken van de forensische psychiatrie en geeft een kijkje achter de schermen.
De bijlage start met een algemene inleiding waarin in vogelvlucht de route, de dilemma’s en de vooroordelen rond forensische psychiatrie en TBS aan de orde komen. Een tip van de sluier: meer dan de helft van de gevangenen heeft een psychiatrische stoornis, en dan hebben we het dus nog niet over de forensische psychiatrie. Maar ook zegt een psychiater: “De gemiddelde patiënt met schizofrenie weet namelijk ook wel dat je geen fiets mag stelen”. Ook goed om te weten: 99,94% van de proefverloven van TBS-ers verloopt zonder grote problemen. Jammer dat de pers vooral naar die 0.06% kijkt. *
Misdaad en straf? Of ziek en therapie?
Na de inleiding volgt een artikel waarin een ervaringsdeskundige over zijn verleden én heden vertelt. In “Ze zien in mij ook dat boefje” vertelt Danny Jacksteit hoe hij zichzelf in de problemen werkte, hoe hij er uit kwam, en hoe hij nog steeds last heeft van vooroordelen. De interviewer mag alles opschrijven, want “stukken uit het verhaal weglaten, dat gáát niet. Dan komt er een kritische vraag en dan blijft het antwoord uit. Dus ik heb besloten dat ik óf alles, of niks vertel. Het is alles geworden.”
Drie verpleegkundigen die in de forensische psychiatrie werken vertellen over hun werk, wat ze hopen te bereiken, waar ze extra op moeten letten en hoe ze omgaan met de veiligheidsrisico’s.
“Het grootste verschil is de risico-taxatie en de bescherming van de maatschappij. Wij letten er bij iemand met TBS op, veel meer dan in de ‘normale’ psychiatrie, hoe veilig het is om te resocialiseren. Op risico’s die met terugval in crimineel gedrag te maken hebben. Als iemand bij ons komt heeft hij natuurlijk per definitie al een forensisch profiel, er is immers al sprake van een gepleegd delict of het risico daarop is vastgesteld.”
“We zijn erg alert op gevaar. Als je op huisbezoek gaat, let je goed op mogelijke risico’s en of het veilig is om alleen te gaan, of dat je met z’n tweeën moet, of eventueel zelfs met de politie. In het verleden zijn er wel heftige incidenten geweest. Dan moet je het doen met de middelen die je op zo’n moment hebt. Aan het einde van de dag, sturen we altijd even een berichtje dat we veilig op weg naar huis zijn.”
* “Aan het einde van de dag sturen we een berichtje dat we veilig op weg naar huis zijn”
Drie verpleegkundigen in de forensische psychiatrie over hun werk
Tot slot vertelt een forensisch verpleegkundige, niet afkomstig uit de GGZ, over haar werk. “Ik heb geleerd op systematische wijze letsel te fotograferen en te beschrijven op een manier die eventueel later als bewijsmateriaal zou kunnen dienen. Dat is overigens geen prioriteit: dat is de behandeling van de patiënt. Toch kan het in een later stadium waardevol blijken om letsel op de juiste wijze vast te leggen.”
Forensisch verpleegkundige Els Kuiper
Bron: ggztotaal.nl
Dit bericht is 7100 keer gelezen.