12 januari 2016 – Er is niet veel goed onderzoek naar gedaan, maar het lijkt er toch op dat hulpverleners na rampen in hun eigen land veel te maken krijgen met posttraumatische stress stoornis, depressie en angst – veelal meer dan in de groep aan wie ze hulp verlenen, zo meldt het Nederland Tijdschrift voor Geneeskunde. 

Dit schrijven Hannah Strohmeier (Berlijn) en Pim Scholte (AMC, Amsterdam) in een systematische review in European Journal of Psychotraumatology(2015;6:28541).

In de literatuur vonden zij slechts 14 artikelen die aan de insluitingscriteria voldeden, maar de resultaten waren betrekkelijk heterogeen en ambigu, en oorzakelijkheid was meestal moeilijk vast te stellen.

Slechts een enkele studie onderzocht suïcidaal gedrag en verslaving onder hulpverleners, terwijl hier het verband met blootstelling aan traumatiserende gebeurtenissen, met name onder veteranen, vrij duidelijk is. Sommige studies wijzen uit dat mannelijke hulpverleners meer risico lopen, andere dat vrouwen meer risico lopen, en een enkele dat er geen verschil is. Hulpverlening in het kader van een internationale organisatie, zoals de Verenigde Naties, lijkt enige bescherming te bieden. Een goed getrainde staf, zo blijkt wel vrij consistent, is minder vatbaar voor mentale problemen dan onvoorbereide vrijwilligers.

‘De bevindingen nopen tot verhoogde aandacht voor de humanitaire gemeenschap en tot meer onderzoek naar dit onderwerp’, aldus de onderzoekers. Met name goed kwalitatief onderzoek zou kunnen helpen de vele open vragen te beantwoorden.

Bron: nvtg.nl 

Dit bericht is 3134 keer gelezen.