1 november 2018 – Hans van der Weijden, verpleegkundig specialist bij GGZ Rivierduinen, onderzoekt of het beter ondersteunen van naasten van suïcidale patiënten, niet alleen de zwaarte of last voor naasten kan verminderen maar of het op langere termijn ook een gunstig effect heeft op de suïcidale cliënten zelf.

Hans van der Weijden, eerder werkzaam als sociaal psychiatrisch verpleegkundige (SPV’er), ziet binnen bij de crisisdienst in de regio Leiden/Duin en Bollenstreek acuut ontregelde cliënten. Ook coördineert hij samen met collega’s de werkzaamheden rond het Intensive Home Treatment (IHT) team en de crisisdienst Leiden/Duin en Bollenstreek.

Van der Weijden doet onderzoek naar het verbeteren van de behandeling van suïcidaliteit. “De hypothese is dat we door het beter ondersteunen van naasten van suïcidale patiënten, niet alleen de zwaarte of last voor naasten kunnen verminderen maar dat dit op langere termijn ook een gunstig effect heeft op de suïcidale cliënten zelf.

Door de steeds verdergaande ambulantisering van psychiatrische behandelingen worden suïcidale patiënten minder vaak opgenomen, met als gevolg dat partners, ouders of vrienden vaker en onder soms risicovolle omstandigheden thuis zorg en veiligheid moeten bieden. Er is voldoende bewijs dat dit voor naasten erg zwaar is en dat ze hierdoor ook zelf klachten kunnen ontwikkelen.”

In de eerste fase van het onderzoek heeft Van der Weijden door het doen van interviews gekeken naar de behoeften van zowel cliënten als hun naasten waar het gaat over het thuis herstellen na een suïcidale crisis. Naasten geven aan dat men zich buitengesloten voelt door de GGZ waar het de contacten betreft die de patiënt heeft met zijn of haar behandelaar.

“Daarnaast willen familie en vrienden die direct bij de ondersteuning en veiligheidsborging betrokken zijn, beter begrijpen wat er in algemene zin speelt rond een suïcidale crisis. Ook wil men praktische informatie over hoe de veiligheid thuis bevorderd kan worden, maar ook hoe je moet praten met iemand die suïcidaal is.  Verder zeggen met name partners dat er tijdens een suïcidale crisis sprake is van een rolverschuiving, waarbij de gelijkwaardigheid in de relatie onder druk staat. Daar blijft het echter niet bij want ook na het herstel is het evenwicht in de relatie moeilijk terug te vinden.”

Van der Weijden vertelt ook dat men aangeeft dat hiervoor in de behandeling aandacht moet zijn maar dat ze die niet gekregen hebben. Jongeren geven aan dat ze ‘gek worden’ van de veiligheidscontrole die ouders blijven uitvoeren tijdens, maar ook na het herstel uit een suïcidale episode. Daarnaast werd in de eerste fase ook duidelijk dat naasten worstelen met het stigma wat op suïcidaliteit rust, in de regel leidt dat tot een min of meer zelfgekozen isolement samen met de patiënt. Op basis van de bevindingen in de 1e fase heb ik met hulp van medeonderzoekers en met advies van te zake kundige experts een psycho-educatieve cursus voor naasten ontwikkeld welke nu in een pilot wordt onderzocht.

Momenteel loopt de 2e fase. Hierin krijgen naasten van acuut suïcidale cliënten een eenmalige training van twee uur in groepsverband aangeboden. Door middel van vragenlijsten en focusgroepen wordt de training geëvalueerd en zo nodig aangepast. De pilot is in september 2018 gestart. Uiterlijk begin 2019 staan de focusgroepen gepland en daarna kunnen de eerste conclusies over de bruikbaarheid van deze interventie worden besproken.

Bron: rivierduinen.nl

Denk je aan zelfmoord? Praten helpt! Bel 0900-0113 of kijk op 113.nl waar je kunt chatten of op een andere manier hulp kunt zoeken.

Dit bericht is 3728 keer gelezen.