Depressie? Minder antidepressiva en meer voorlichting

Facebooktwitterlinkedinmail

antidepressiva

24 december 2015 – Ongeveer 1,2 miljoen Nederlanders kregen het afgelopen jaar antidepressiva voorgeschreven. Drie en een half procent meer dan het jaar daarvoor. Gebruikers zelf zeggen dat er door artsen en psychiaters vele te makkelijk met de middelen wordt omgesprongen. Vooral de voorlichting over bijwerkingen kan beter. RTL Nieuws maakte een reportage hierover, zo meldt Nederlands Kenniscentrum voor Angst en Depressie

“Ik kon niet meer naar mijn werk. Ik kon niet alleen thuisblijven. Ik durfde de trein niet meer in.” De 36-jarige Martijn uit Den Haag worstelt al tien jaar met verschillende depressies. Momenteel is hij het gebruik van antidepressiva aan het afbouwen, maar dat valt hem zwaar. “Het is alsof je af moet kicken.”

Niets verteld over bijwerkingen

“De eerste keer ging ik naar de huisarts en die schreef me een middel voor, maar vertelde me niets over de bijwerkingen. Ik schrok me dood vlak nadat ik begon met slikken”, vertelt hij. “Het was alsof ik in een hele donkere tunnel gestopt werd. Ik durfde zelfs niet meer naar de wc en was echt suïcidaal in het begin.”

Martijn heeft in de afgelopen tien jaar vier periodes van depressie gekend en gebruikte onder andere de antidepressiva Seroxat en Anafranil. “Ik heb wel een verschrikkelijk dieptepunt gehad en een afscheidsbrief aan alle achterblijvers geschreven. Maar na een paar daar dagen was ik gelukkig weer uit dat allerdiepste dal”, vertelt hij.

Depressie zonder medicijnen behandelen

Alle bijwerkingen laten volgens Martijn zien hoe heftig de medicijnen zijn. Hij vindt dat psychiaters en doktoren bij depressiviteitsklachten veel te snel naar de medicijnen grijpen. “Je kunt zoveel meer doen: veel sporten, ademtherapie, mindfulness, veel sociale interactie en absoluut stoppen met roken en drinken. Belangrijk is dat je je levensritme aanpast.”

“Psychiater Bram Bakker steunt Martijn in zijn verhaal. “Op het moment dat iemand medicatie geadviseerd krijgt, wordt de heftigheid ervan vaak niet besproken. Er zou veel meer voorlichting moeten komen en er moet ook beter gekeken worden of een depressie niet zonder medicijnen te behandelen is”, vertelt Bakker.

Bekijk de video  Trillen, zweten en angst: Martijn ‘kickt af’ van antidepressiva van RTL Nieuws.

Bron: nedkad.nl

Dit bericht is 5340 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail

4 reacties

  1. Even wat feiten.

    De beroepsstandaard (van huisartsen & psychiaters): bij zware depressies zijn antidepressiva de beste, snelst werkende ingreep. Niet persé de enige. Gecombineerde behandeling geeft vaak het snelst resultaat.

    Bij lichte en matige depressies (de meeste dus) zijn antidepressiva dus niet de 1e keus behandeling.

    Elk tijdstip is 7% van de bevolking depressief (volgens de officiële criteria – dat is wat anders dan in een dip(je) zitten). Dat is 1 op 14 volw. personen.

    50% Vraagt voor die klachten geen hulp. Van de helft die wel hulp vraagt omdat ze eigenlijk depressief zijn, worden velen (30 – 50%) niet herkend als depressief (en dus niet of verkeerd verwezen of behandeld).

    Veel antidepressiva worden door huisartsen voorgeschreven en de voorlichting na de start van gebruik en begeleiding en informatie over wanneer en hoe afbouwen en de begeleiding daarbij is vaak slecht.
    ook in de GGZ kan dat vaak beter.

    De WHO zegt dat in 2030 -2040 depressie wereldwijd de meest voorkomende ziekte zal zijn. De globaliserende, klimaat veranderende, in economische crisis verkerende wereld verandert en de GGZ zal dat niet genezen.

    Mede door de economische crisis is het aantal suïcides gestegen, niet alleen in NL (een verband dat al tientallen jaren bekend is in vele landen). 90% procent van den die zelfmoord plegen heeft mentale problemen, vaak depressie, maar ook andere. Maar sociale factoren spelen een grote rol hierbij.

    Lange termijn gevolgen van depressie zijn ernstig; hart – en vaatziekte kansen, ook suikerziekte. De kans op depressie herval (na volledig herstel) is 60%. Mits goed behandeld is de herstel kans 90% bij depressie.

    Onbehandelde depressie is slecht voor het individu, de naasten & de maatschappij.

    De maatschappelijke kosten zijn +/- 2 miljard euro/ jr. Behandeling is: sociale steun, lichamelijke activering,
    betere leefstijl, z.n. p -therapie en medicatie.
    Meer informatie is te vinden in mijn boek. Kijk op http://www.help-mijn-partner-heeft-een-depressie.nl

  2. Niet meer door de huisarts voor laten schrijven. Voorschrijven van antidepressiva moet, naar mijn mening altijd samengaan met uitgebreide voorlichting over het medicijn maar ook hoe je je leefstijl kunt aanpassen en gespreks/cognitieve therapie. Ik kreeg Paroxetine van mijn huisarts voorgeschreven, zonder het advies om te gaan praten. Bovendien wist ik niet dat het zo ontzettend moeilijk was om er weer mee te stoppen. Na drie pogingen, heb ik geaccepteerd dat, dat waarschijnlijk nooit meer gaat lukken.

    1. Niet te snel opgeven. Is heel lastig, ik weet het. Ook ooit eens gestopt met een berg verschillende medicijnen en dat laatste middel was het lastigst. Weet dat er wel, naast het aanpassen van de voeding, ook natuurlijke middelen en voedingssupplementen zijn om allerlei neurotransmitters in je lichaam aan te maken. En de juiste hulp natuurlijk.

  3. Probleem is denk ik ook dat noch huisartsen noch psychologen verder kijken. Het hele systeem is vaak gericht op pillen en praten. Heb je een burn out dan moet je praten, vergezeld van een pilletje. Voor het gemak noemen we het dan een depressie, zodat we er een antidepressivum in kunnen douwen.
    Maar wie helpt iemand zelf weer richting te geven aan zijn of haar leven? Het kan wel; dan huur je gewoon een coach in. Nadeel is dat dat voor de meesten niet te betalen is dus toch maar naar de psycholoog, want die wordt vergoed. Veel beter zou een combinatie van activiteiten zijn dus niet alleen maar praten maar ook andere dingen. Wat meer buiten die betonnen muren denken.
    Het mooiste zou zijn als we ook wat meer naar elkaar zouden omkijken. Samen met je vriendin, buurman of iemand anders die niet zo lekker in zijn of haar vel zit, kijken wat diegene nodig heeft. Niet meteen roepen dat je naar de GGZ moet, wat ik vaak wel te horen krijg, ook al is er niet echt wat aan de hand. Een goeie vriend zou eerst eens wat positiviteit aan je geven, samen met je gaan hardlopen bijvoorbeeld. What a wonderful world this will be.

Het is niet meer mogelijk te reageren