26 november 2019 – Huisartsen krijgen kwetsbare patiënten als dementerende ouderen, psychiatrische patiënten, chronisch zieken en jongeren met psychische problemen steeds moeilijker doorverwezen naar de juiste zorg. Het kost wekelijks uren extra tijd, aan veelal vruchteloos contact met andere zorginstanties, stuitend op onderbezetting, competentie- en verantwoordelijkheidsdiscussies, afhouden en bureaucratie.

Duizenden kwetsbare patiënten blijven daardoor vaak maanden verstoken van tijdige, adequate zorg. Met alle gevolgen van dien voor de patiënt, voor de huisarts en voor de samenleving. Huisartsen-actiecomité Het Roer Moet Om geeft vandaag in de Tweede Kamer een stem aan dit ‘stille drama’, dat vooralsnog buiten de spreekkamer onopgemerkt lijkt. Het biedt een bundeling van schrijnende praktijkverhalen aan en de uitkomsten van een peiling onder huisartsen naar de (zorg)tijd die daarmee verloren gaat.

De peiling, begin november gehouden onder de 8400 huisartsen tellende achterban van Het Roer Moet Om, laat zien dat – genomen over de 7 voorafgaande dagen – praktisch alle responderende huisartsen (97%, n=2010) aanlopen tegen verwijspogingen die niet, of alleen na buitenproportionele inspanning, lukken. Gemiddeld genomen gebeurt dat zes keer per week. Op basis van die cijfers, zo schat het actiecomité, moet het in de totale huisartsenzorg in Nederland wekelijks om vele duizenden patiënten gaan. De extra tijd die huisartsen er in een week tijd mee kwijt zijn bedraagt gemiddeld 3 uur; bij één op de zes huisartsen zelfs meer dan 5 uur. Bijna 80% van de ondervraagden liep tegen verwijsproblemen aan bij ziekenhuizen en GGZ-instellingen, de helft bij thuiszorg- en verpleeghuisinstellingen en tussen een derde en een kwart bij jeugdzorg, het sociaal domein en verslavingszorg.

‘Patiënt tussen wal en schip’

Veel huisartsen ervaren de situatie inmiddels als onhoudbaar, zo blijkt uit de bijna tweehonderd persoonlijke ervaringen die Het Roer Moet Om na een oproep kreeg toegestuurd. Het actiecomité stelde er een boekje uit samen, getiteld ‘Patiënt tussen wal en schip’. Rode draad door de ervaringen is de frustratie en machteloosheid waar de huisarts tegenaan loopt. Het boekje staat bol van de voorbeelden van ‘van-het-kastje-naar-de-muur’ gestuurd worden, de patiëntenstops door personeelsgebrek, bezuinigingen en ellenlange wachtlijsten. Waarbij huisartsen ook zien dat de collega-hulpverleners niet zo zeer uit onwil of onkunde doorverwijzingen niet accepteren, maar dat door verkokerde aansturing en financiering, capaciteitsproblemen, bezuinigingen en alom gehuldigd concurrentiedenken de samenhang tussen de zorginstanties is verdwenen.

‘Zorg voor Samenhang!’

De aanbieding aan de Tweede Kamer is een volgende stap in het ruchtbaarheid geven aan deze ‘stille ramp’. De verdwenen samenhang in de zorg was deze zomer aanleiding voor het actiecomité om in het pamflet ‘Zorg voor Samenhang!’ alle partijen – politiek, zorgverzekeraars en zorgverleners zelf – concrete maatregelen op te nemen om die samenhang in ere te herstellen. Het Roer Moet Om neemt daarin zelf het voortouw door op 14 december een publiek debat te organiseren waarin denkers en doeners in de zorg samen oplossingen zoeken.

Bron: persbericht

Dit bericht is 4785 keer gelezen.