Verplichte zorg met forse dwangmiddelen thuis bij psychiatrisch patiënt mogelijk

Facebooktwitterlinkedinmail

15 augustus 2019 – Zorgverleners krijgen de mogelijkheid om bij psychiatrische patiënten en verstandelijk gehandicapten thuis, die niet mee werken aan hun behandeling, dwangmiddelen in te zetten. Daarbij wordt gedacht aan het gebruik van polsbandjes als boeien, stevig vasthouden of zelfs opsluiting, zo bericht het AD.

Dit zou blijken uit de formulieren waarmee de hulpverleners vanaf volgend jaar  gaan werken, wanneer de Wet Verplicht zorg en de Wet Zorg en Dwang ingaan. Deze wetten maken het mogelijk om vanaf 1 januari 2020 iemand met een psychische aandoening of een verstandelijke beperking tégen zijn wil thuis te behandelen.   Maar het wordt, volgens het AD, steeds duidelijker hoe bijvoorbeeld het ‘beperken van de bewegingsvrijheid’ of ‘inperken van de vrijheid’ eruit gaat zien.

Andere mogelijke dwangmiddelen zijn  (camera)toezicht en het doorzoeken van de woning naar alcohol en drugs of gevaarlijke voorwerpen. Ook kan een mobiel of laptop worden afgepakt. Binnen de dwangzorg zouden ook medische handelingen zoals onder dwang het toedienen van  vocht, voeding of medicatie worden toegestaan.

De minister Hugo de Jonge en staatsecetraris Paul Blokhuis  benadrukken dat zorg onder dwang alleen in het uiterste geval mag worden verleend, als dat nodig is om te voorkomen dat diegene zichzelf of iemand anders ernstig benadeelt.  En dat dwangzorg  zo kort, veilig en humaan mogelijk moet worden ingezet.

De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie vindt zelfs dat de toepassing van dwang in de geestelijke gezondheidszorg zoveel mogelijk moet worden voorkomen.

“Het klopt dat nieuwe wetgeving het per 2020 mogelijk maakt dat verplichte zorg aan psychiatrische patiënten eventueel ook in de ambulante setting, bijvoorbeeld in de thuissituatie, plaats kan vinden. Het klopt ook dat hulpverleners daarbij in uitzonderlijke situaties dwangmaatregelen mogen gaan inzetten. Maar het beeld dat daarover in het Algemeen Dagblad wordt geschetst, behoeft wel wat nuancering’ zegt NVvP voorzitter Elnathan Prinsen in reactie op het artikel.

,,Bij toepassing van dwang als ‘ultimum remedium’ dient dit zo kort, veilig en humaan mogelijk te gebeuren en dient zoveel als mogelijk tegemoet worden gekomen aan de voorkeuren van de patiënt”.

‘De voorbeelden van dwangtoepassing in de thuissituatie zijn overgenomen uit een recent gepubliceerde conceptversie van een ‘nadere regeling’, die momenteel ter consultatie voorligt aan alle betrokken partijen. De mogelijkheid tot het inzetten van dwangmaatregelen ambulant wordt straks wettelijk mogelijk gemaakt, maar het is daarop volgend aan de hulpverleners om de professionele afweging te maken óf en hoe zij dat doen, zoveel mogelijk in overeenstemming met de voorkeuren van de patiënt. We weten nu al dat we als psychiaters sommige maatregelen niet gaan inzetten. Het toepassen van mechanische fixatie bijvoorbeeld (zoals het gebruik van polsbandjes) is al jaren niet meer ‘standaard’ in de ggz. Andere toepassingen zijn praktisch niet haalbaar, passen niet bij de wens van patiënten, of de veiligheid daarvan is voor patiënten, omgeving en/of hulpverleners niet gegarandeerd.’ aldus  Elnathan Prinsen namens de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie.

Bron: ad.nl / nvvp.net 

 

Dit bericht is 6800 keer gelezen.

Facebooktwitterlinkedinmail