7 april 2017 – Afgelopen week riep het artikel ‘Als je vader of moeder autisme heeft’  veel reacties op. Veel mensen, met name ouders, stoorden zich aan het eenzijdige beeld wat in het artikel in hun ogen werd geschetst.  Onderstaande reactie, na overleg met en toestemming van de schrijfster,  werpt een ander licht op dit onderwerp. 

Vandaag kam ik toevallig via facebook op het artikel ‘als je vader of moeder autisme heeft’.
En ik vind dit als moeder met een vorm van ASS (Autisme Spectrum Stoornis) zijnde, heel erg moeilijk om te lezen want ik weet dat dit niet perse de situatie is in gezinnen met een ouder die een vorm van ASS heeft. Het doet me zeer!

Hoezo is zou er geen intimiteit kunnen zijn? Ja, het is hoe deze persoon het ervaren heeft maar het is absoluut niet standaard in gezinnen met ASS! Bij ons wordt er dagelijks heel veel geknuffeld en ook spontaan. Daarnaast hebben we bepaalde gewoonten zoals altijd aan het begin van de maaltijd elkaar een zoen geven, bij het wakker worden ’s ochtends en als ze naar bed gaan + een dikke knuffel en we liggen regelmatig lepeltje, lepeltje op de bank en lezen iedere avond voor het slapen gaan, dicht tegen elkaar aan, in bed een boek. Dus zo kan het ook bij “dit soort gezinnen”.

Beperkingen in sociale contacten? Praten is idd een moeilijk ding bij mij (ook al probeer ik zo open mogelijk te zijn en als ze er klaar voor zijn ook over mijn ASS) maar er zijn meer vormen van sociale contacten. Denk aan een spel aan tafel, een stuk(je) wandelen, fietsen, dansen, zingen, voorlezen (waarbij je ook veel sociale voorbeelden mee kunt geven), samen eten, bakken, koken, knutselen, tekenen of gewoon naast de kinderen gaan zitten als ze aan het spelen zijn. Dit vinden ze vaak ook wel erg fijn. Er zijn zó veel manieren van sociale contact te bedenken waarbij je niet eens een echt over en weer gesprek nodig hebt maar inhoudelijk kan ik prima gesprekken voeren. Ook met de kinderen. Denk aan filosoferen (vanuit vragen van hun) of een onderwerp uit een boek bespreken.

Vasthouden aan vaste patronen? Dat is hier juist een groot voordeel in ons gezin. Wij eten op vaste tijden, de kinderen gaan op vaste tijden naar bed (in het weekend een uurtje later), we zijn altijd overal op tijd. Ga maar door. Voor zover jullie het nog niet wisten, kinderen zijn erg gebaat bij duidelijkheid en structuur. Iets wat in een gezin met iemand met ASS juist heel aanwezig en belangrijk is.

Emoties vind ik moeilijk om op de juiste manier te uiten (deze uit ik naar binnen dus zeker niet naar de kinderen al ben ik wel eens wat minder geduldig als emoties bij mij erg oplopen) maar ik reageer zeker weten op de juiste manier op de emoties van de kinderen. Ik denk dat ik daar zelfs wel op een sensitievere manier mee omga dan gemiddeld. Ik zal namelijk niet snel zeggen dat ze op moeten houden met klagen/zeuren/huilen. Ik probeer te achterhalen wat er aan de hand is om hier een oplossing voor te vinden zodat mijn kinderen lekker in hun vel zitten. Maar nee, het zijn geen verwende kinderen. Ik kom alleen tegemoet in hun behoeften maar verder zijn ze erg zelfstandig en kunnen ze ook best wel eens een ‘nee’ hebben.
We hebben regelmatig een hoop lol en ik luister naar de kinderen wanneer er iets is voorgevallen op school of bij het buitenspelen. Mijn kinderen hoeven zeker niet perfect te zijn en ik geef ze regelmatig complimentjes. Het gaat erom dat zij plezier hebben in hun activiteit. Niet hoe goed/slecht iets is.

Natuurlijk gaat niet alles vlekkeloos maar bij welke ouders gaat dat wel? Ik ben me in ieder geval heel bewust van mezelf en ik ben daarbij erg kritisch naar mezelf. Ik wil namelijk het beste voor mijn kinderen en ik hou met heel mijn hart van ze. Ik weet zeker dat zij dat ook zo ervaren.

Bron: ingezonden , reacties worden via nieuwfeit@ggznieuws.nl doorgezonden

Dit bericht is 5935 keer gelezen.