1 december 2018 – Pesten laat diepe sporen na: slachtoffers kampen jaren later nog met problemen. Huisarts Rutger Verhoeff wil dat er betere hulp komt. Toen Rutger Verhoeff 14 jaar was, stopte hij al zijn schoolboeken in zijn rugtas en fietste naar een brug. Hij wilde ervan af springen; de tas zou vast zwaar genoeg zijn om niet meer boven te komen. Gelukkig durfde hij op het laatste moment niet, en ging weer naar huis. Daar vertelde hij aan zijn ouders dat hij al twee jaar op school uitgescholden, bedreigd en in elkaar geslagen werd.

In dit ontroerende interview vertelt huisarts Verhoeff over welk effect pesten op een puber heeft, en hoe het je nog tot ver in je volwassen leven kan achtervolgen. Hij schreef het boek Laat je niet verpesten, met zijn eigen verhaal en de verhalen van (vroeger gepeste) BN’ers als dj Gerard Ekdom, presentator Janine Abbring en cabaretier Javier Guzman.

Je groeit er niet overheen
De rode draad van de verhalen: een pestverleden achtervolgt je lange tijd. Verhoeff beschrijft hoe hij zichzelf verwondde in de periode dat hij werd gepest (hoofdbonken, vuisten tegen de muur slaan en tot bloedens toe velletjes van zijn vingertoppen trekken), hoe hij in zijn studententijd te veel dronk en hoe hij moeite had met vriendschappen sluiten en de liefde te omarmen, uit angst om gekwetst te worden. ‘Vaak wordt aangenomen dat je er wel overheen groeit, maar volwassenheid is niet het medicijn. Uit onderzoek blijkt dat pesten even heftig kan zijn als PTSS en incest’, zegt hij in het interview.

De drie B’s

Verhoeff:  ”Op de basisschool ging het goed, ik heb zelfs in de laatste klas de musical gedaan, met hoofdrol. Ik was wel een beetje een streber. Ik koos zelf mijn middelbare school. Daar gingen mijn vrienden van de basisschool niet heen. In die tijd had de drie B’s zoals ik het zelf noem: bolleboos, beugel en bril. Echt een buitenboord beugel en een bril met dikke glazen, en ik was een streber qua cijfers. In de klas haalde ik steeds hoge cijfers. Als snel werd ik ‘nerd’ genoemd en dat ging van kwaad tot erger. Het eindigde met fysiek pesten, tot een soort steniging aan toe.”

Toen ik dit las, moest ik denken aan het promotieonderzoek van gedragswetenschapper Loes Pouwels. Pesters op de middelbare school worden door andere leerlingen niet echt aardig gevonden, maar ze verwerven wel status met hun destructieve gedrag – en dat maakt ze populair. Pouwels bracht ook in kaart hoeveel verschillende anti-pestprogramma’s er op scholen zijn: zestig. Maar slechts een klein deel is effectief. Zeker op middelbare scholen slaan ze maar matig aan, omdat de leerlingen in de bovenbouw op zo’n manier pesten dat leerkrachten het niet in de gaten hebben.

Diepe sporen
Dat was ook wat er bij Verhoeff gebeurde: de volwassenen wisten niet wat er gebeurde. Nadat hij het eenmaal aan zijn ouders had verteld, wisselde hij van school, waarna het pesten stopte. Maar de diepe sporen die het schelden en in elkaar slaan hadden achtergelaten, verdwenen niet zomaar. Hij had last van chronische onzekerheid en een laag zelfbeeld. Toen Verhoeff later hulp zocht, voelde hij zich niet echt geholpen door de psycholoog en de EMDR-therapeut die hij bezocht. Ze begrepen het niet, werkten met hem vooral aan zijn zelfvertrouwen, maar dat wiste de diepe sporen niet uit.

Er is nog geen afdoende behandeling om mensen er echt weer bovenop te helpen.

Rutger Verhoeff

Antipestkliniek
Daarom wil hij dat er een antipestkliniek komt. Met behandelaren die ervaringsdeskundige zijn, zodat ze de mensen die bij hen komen écht begrijpen. Behalve therapie kunnen mensen in Verhoeffs ideale kliniek ook naar yogasessies, meditatietraining en vechtsportlessen. Die activiteiten moeten de pestslachtoffers helpen om inzicht te krijgen in welke lichamelijke en psychische klachten ze kregen door het pesten, en hen ook weerbaarder maken en helpen sociale angsten te overwinnen. Verhoeff wil ook dat de pester en de omgeving van het pestslachtoffer bij de behandeling worden betrokken.

Hij is erover in gesprek met investeerders en bekijkt waar hij subsidie kan krijgen. Ik hoop dat het lukt. Want het zal je kind, broer of zus maar zijn die met een steen in z’n maag en misselijk van de angst naar school gaat.

Column van Mensje Melchior

Bron:   radar.avrotros.nl

Zie ook nporadio1.nl

Zelf hulp nodig?  Neem contact op met mind-korrelatie of met Sensoor

Denk je aan zelfmoord?  Bel 0900-0113 of chat via 113.nl

Dit bericht is 3397 keer gelezen.