13 mei 2016- De Zweedse film Min Lilla Syster (My Skinny Sister) van regisseur Sanna Lenken vertelt op realistische wijze het verhaal van Stella, die ontdekt dat haar oudere zus Katja lijdt aan een eetstoornis. Wat doe je in zo een situatie? “‘Vooral zus blijven”,’ vertelt Annik Simons, kinder- en jeugdpsychiater binnen de zorgeenheid eetstoornissen van het Koningin Paola Kinderziekenhuis.

Op die afdeling worden lagere- en middelbareschoolkinderen met anorexia of boulimia opgenomen. Hier worden patiënten niet alleen geleerd weer normaal te eten en gewicht bij te komen, maar ook hoe zij met problemen en negatieve gedachten om kunnen gaan, om zo een terugval te voorkomen. Per maand melden zich tien tot vijftien patiënten met een eetstoornis in het ziekenhuis.

Verschillende factoren

Katja kunstschaatst op hoog niveau, iets dat Stella heel erg bewondert. Zoals van topsporters vaak wordt verwacht, let Katja goed op wat ze eet, maar slaat ze daar in door. Ze eet steeds minder, totdat ze helemaal niets meer wil eten. Topsporters, en vooral zij die danssporten als ballet beoefenen, vormen een risicogroep volgens Simons, maar zij zijn zeker niet de enigen die een eetstoornis kunnen ontwikkelen.

Eetstoornissen kennen veel verschillende oorzaken, die te onderscheiden zijn in voorbeschikkende, uitlokkende en onderhoudende factoren. Terwijl voorbeschikkende en uitlokkende factoren iemand aanzetten tot minder of stoppen met eten, zorgen onderhoudende factoren ervoor dat diegene dit gedrag volhoudt.

Binnen deze categorieën zijn de factoren weer onder te verdelen in lichamelijke en psychische factoren. “Een voorbeschikkende lichamelijke factor kan bijvoorbeeld in het DNA zitten, waardoor kwetsbaarheid voor een eetstoornis genetisch bepaald is. Bij een uitlokkende lichamelijke factor kun je denken aan wanneer een kind een maagontsteking krijgt, daardoor afvalt en moeite heeft om terug op normaal gewicht te komen.”, legt Simons uit. “Een onderhoudende lichamelijk factor kunnen de veranderingen in de hersenen zijn na aanleiding van het nieuwe eetgedrag van die persoon.”

Maar ook de maatschappij en media kunnen kinderen aanzetten tot het ontwikkelen en onderhouden van een eetstoornis. “Een voorbeschikkende psychische factor kunnen campagnes tegen obesitas zijn bijvoorbeeld, die natuurlijk niet bestemd zijn voor onze patiënten.”, aldus Simons. “Ook de media confronteren ons constant met beelden van hoe een perfect lichaam eruit ziet. Kinderen vergelijken zich met deze beelden en zien dat hun lichaam anders is dan het lichaam dat zij waarnemen.”

Ook veranderingen of ervaringen in de sociale omgeving van een kind kunnen hem of haar aanzetten tot het ontwikkelen van een eetstoornis. “Hierbij kun je denken aan pesterijen of grote veranderingen in het leven van een kind.”, vertelt de kinder- en jeugdpsychologe. “Deze zaken vallen onder uitlokkende psychische factoren.”

Zoals in Min Lilla Syster te zien is, lijdt het hele gezin onder de eetstoornis van Katja, en haar zusje Stella in het bijzonder. Stella ontdekt als eerste dat Katja niet wil eten en naar het toilet gaat om over te geven wanneer het gezin op restaurant gaat. Hierdoor komt ze in een tweestrijd terecht. Gaat zij ze haar ouders vertellen dat Katja ziek is of helpt ze haar zus het geheim te bewaren?

Min Lilla Syster werd verkozen tot de Beste Jeugdfilm door de kinderjury op de Berlinale en tot Beste Film door de professionele jury van Het Jeugdfilmfestival 2016. Op 4 mei vond de Belgische release van deze film plaats.

Bron en het hele artikel: knack.be

Dit bericht is 5169 keer gelezen.