7 september 2016 – Lange tijd werd gedacht dat autisme vooral voorkomt bij mannen. En nog steeds wordt autisme bij vrouwen lastig herkend. Chantal van Wingaarden kreeg de diagnose pas een jaar geleden, toen ze al 27 was, zo vertelt ze bij RTLnieuws.nl
Als kind was ze altijd verlegen en ze had moeite met sociale interactie, vertelt Chantal. “Maar het begon pas een probleem te worden rond de puberteit. Ik kreeg depressieve klachten en ging in therapie.”
Zelfmoordpoging
Lange tijd liep ze bij verschillende psychologen en psychiaters. Ze werd gediagnosticeerd met een depressieve stoornis en later ook nog met een eetstoornis. De situatie werd slechter, ze deed aan zelfverwonding en werd opgenomen in een psychotherapeutisch centrum. Toen ook dat niet hielp, probeerde ze zelfmoord te plegen.
Ze werd op een gesloten afdeling gezet, maar de behandeling sloeg niet aan en Chantal stopte met therapie. Ze voelde zich onbegrepen. “En eigenlijk begreep ik ook niets meer van mezelf”, zegt ze.
Hypochondrische klachten
In de jaren erna bleef ze het dagelijks leven moeilijk vinden. Ze ging slecht om met onverwachte situaties en had nog steeds moeite met sociale contacten. Op haar 27ste kreeg ze last van hyperventilatie en ging ze opnieuw naar een psychiater.
Chantal: “Zij was de eerste die bedacht dat ik weleens autisme zou kunnen hebben. Haar ben ik tot op de dag van vandaag dankbaar.”
Waarom is de diagnose autisme zo lastig?
Of er echt minder vrouwen dan mannen zijn met autisme, is moeilijk te zeggen, zegt Sander Begeer. Hij doet al jaren onderzoek naar autisme aan de VU, onder andere met het Nederlands Autisme Register. “Volgens de meeste onderzoeken is ongeveer één op de vijf mensen met autisme een vrouw. Het kan zo zijn dat autisme genetisch bepaald is en dat er daadwerkelijk minder autistische vrouwen zijn, maar er kunnen ook andere redenen zijn die ervoor zorgen dat dit aantal zo laag ligt.”
Het kan zijn dat de symptomen van autisme bij vrouwen anders zijn en moeilijker herkend worden,zegt Begeer. “Maar het kan ook zo zijn dat er meer sociale druk is op meisjes om zich gepast te gedragen. Meisjes leren dan om hun autisme te verbergen en proberen zich de hele dag te gedragen zoals het hoort. Dat levert heel veel stress op en dan kun je veel secundaire problemen krijgen: die meisjes kunnen last krijgen van angst- en eetstoornissen en van depressies.”
Chantal vertelt dat haar leven sinds de diagnose PDD-NOS (een autistische stoornis) een stuk makkelijker is geworden. “Ik weet nu dat ik niet te veel over mijn grenzen heen moet gaan, niet te veel moet proberen om aan de eisen van de buitenwereld te voldoen. En ik kan het makkelijker accepteren als dingen soms wat moeilijker lopen.”
Boos op haar behandelaars is ze niet. “Ik denk wel dat mij veel bespaard was gebleven als ik voor de puberteit al de juiste diagnose had gekregen. Dan had ik nu meer zelfvertrouwen gehad en geen zware psychiatrische problemen gekregen, misschien had ik dan geen zelfmoordpoging gedaan.”
Meedoen in de maatschappij
“Ik ben heel verdrietig dat mij dit allemaal is overkomen. Maar nu is mijn doel vooral om weer mee te kunnen doen in de maatschappij.”
Voor de zomer deed Chantal vier dagdelen per week vrijwilligerswerk bij een peuterspeelzaal, nu gaat ze samen met een therapeut kijken hoe ze weer kan gaan werken. “Het liefst zou ik werk gaan doen dat bij mij past, iets met dieren. Of een opleiding, ik weet het nog niet.”
Toekomstplannen
En over vijf jaar? “Eerder had ik het zelfvertrouwen nog niet om toekomstplannen te hebben, maar nu is het duidelijk: ik wil over vijf jaar een baan hebben en met mijn verloofde trouwen. En misschien ook wel een kind.”
“Twee jaar geleden had ik niet gedacht dat ik dat allemaal zou kunnen. Het is bijna een sprookje dat ik sinds een half jaar in mijn hoofd heb, maar het is echt geweldig om nu een toekomst te durven hebben.”
Bron: RTLnieuws.nl
Dit bericht is 8505 keer gelezen.